Më 31 gusht 1997, Princesha Diana humbi jetën tragjikisht në Paris, një humbje që la një boshllëk të thellë për familjen e saj dhe milionat e admiruesve në tërë botën. Një javë më vonë, mijëra njerëz u mblodhën në Londër për të nderuar kujtimin e saj. Djemtë e saj, Princi William dhe Princi Harry, u panë duke ecur me kokat ulur pas arkivolit të nënës së tyre. Kjo skenë emocionuese, në shoqërinë e Princit Charles, Princ Philip dhe xhaxhait Charles Spencer, u shndërrua në një nga momentet më të paharrueshme të atij ditë.
Harry, duke reflektuar për atë përvojë, e përshkruan si një barrë të rëndë për një djalë 12-vjeçar. Ai kujton se pa arkivolin e mbuluar me Standardin Mbretëror, çka e solli atë në një ndjenjë konfuzioni. Pavarësisht se i ishte thënë se nënës nuk i përkiste më familjes mbretërore pas divorcit, ai u pyet se çfarë do të thoshte kjo në lidhje me statusin e saj në atë moment. Mungesa e mundësisë për të shprehur pyetjet e tij e thelloi ndjenjën e pazgjidhshmërisë.
Plani fillestar ishte që arkivoli të tërhiqej me një karrocë me kuaj, ndërsa djemtë do të ecnin pas tij. Kjo ide çoi në polemika brenda familjes; xhaxhai Charles shprehu zemërim për presionin që iu bë djemve, duke e quajtur atë barbarizëm. Një propozim tjetër ishte që vetëm William të ecte i vetëm, por kjo u refuzua. Harry ironizon se u thanë se duhej të ecnin të dy për të fituar më shumë simpati nga publiku.
Kjo skenë simbolizoi dhimbjen dhe forcën e dy djemve përpara një humbjeje të paimagjinueshme. Megjithatë, siç tregon Harry sot, pas asaj pamjeje të prekshme qëndronte një realitet i vështirë: presioni publik dhe vendimet e ftohta të oborrit mbretëror, që e bënë ndarjen e dhimbshme edhe më të vështirë për ata dy fëmijë të mbetur pa nënë.















