Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, bëri një thirrje të pazakontë gjatë fjalimit të tij në Knesset, ku kërkoi që kryeministri izraelit, Benjamin Netanyahu, të merrte një falje për problemet e tij ligjore. Gjatë këtij momenti, Trump i drejtoi një komentin Presidentit izraelit Isaac Herzog, duke e pyetur se pse ai nuk e kishte bërë një të tillë. Kjo ndërhyrje e presidentit amerikan në çështjet e brendshme të Izraelit ishte e jashtëzakonshme, duke pasur parasysh se ai kishte kërkuar më herët që akuzat për korrupsion ndaj Netanyahu të rrëzoheshin.
Trump e pranoi se komenti i tij nuk ishte pjesë e fjalimeve të përgatitura, por theksoi nevojën për të mbështetur aleatin e tij. Gjatë fjalimit, ai përmendi se Netanyahu është një nga presidentët më të shquar të kohës së luftës, duke u shprehur për të me entuziazëm. Ndërsa fliste për akuzat që i janë bërë Netanyahu, përfshirë ato për marrjen e dhuratave të shtrenjta, Trump e quajti këtë çështje si “puro dhe shampanjë”, duke sugjeruar se këto akuzat ishin të pamjaftueshme për të përmbysur reputacionin e tij.
Sipas Trump, mbështetja e tij për Netanyahu është e qartë dhe e domosdoshme, duke e marrë parasysh pozitat e tij si lider në një kohë të vështirë. Kjo thirrje për falje nga ana e presidentit amerikan vjen në një moment delikat për Netanyahu, i cili po përballet me akuza serioze dhe pasiguri politike në vendin e tij.
Poshtë kësaj situate qëndron një dinamike komplekse mes SHBA-ve dhe Izraelit, e cila shumë herë ka kaluar nga mbështetje dhe kritika. Ndërkohë që Trump e ndihmon për të ruajtur imazhin e tij publik, ai gjithashtu thekson lidhjet e ngushta mes dy vendeve. Kjo ngjarje shembullon se si marrëdhëniet mes liderëve mund të ndikojnë në politikën e brendshme dhe në ndjesitë e përgjithshme të popullsisë së një kombi.
