Ish-zëdhënësi i fushatës së Partisë Demokratike, Andi Mustafaj, ka reaguar me tone të ashpra ndaj kandidaturës “apolitike” për zgjedhjet e 11 majit, duke akuzuar qeverinë për përhapje propagande që i jep fund aktivizmit politik të qytetarëve. Në një shkrim opinonist, Mustafaj thekson se kjo retorikë ndihmon në forcimin e regjimit duke e shndërruar politikën në një process pasiv dhe krijon një shoqëri që e sheh politikën si burim neverie.
Mustafaj sugjeron se ndarja e përgjegjësive mes qeverisë dhe opozitës me fraza si “fajin e ka Saliu” është një strategji për të shmangur kritikën ndaj qeverisjes. Ai argumenton se kandidati apolitik, si zgjidhje, është në thelb një fitore për regjimin, duke fuqizuar narrativën se opozita është pengesë për qytetarët. Sipas tij, kjo sjell një pasivizim të shoqërisë, ku qytetarët humbasin identitetin e tyre politik dhe shndërrohen në spektatorë.
Mustafaj pohoi se në një shtet normal, koncepti i “apolitikës” do të nënkuptonte neutralitet. Por në një regjim si ky, ai e sheh si një formë nënshtrimi. Opozita duhet ta pranojë se heshtja dhe moderimi përballë këtij presioni rezultojnë në forcimin e mëtejshëm të regjimit. Ai thekson se duke pranuar këtë “apolitikë”, partitë politike dobësohen, militantët largohen dhe populli kthehet në pasiv.
Në konkludim, ai nënvizon rëndësinë e angazhimit dhe bisedës për rreziqet që i kanosen demokracisë, duke bërë thirrje për reflektim mbi mekanizmat e manipulimit dhe nevojën për të rivalizuar ideologjitë që kërcënojnë pjesëmarrjen qytetare. Mustafaj përfundon duke kërkuar një rikthim në bisedat për politikën si një armë dhe nevojën për të mos hequr dorë nga ajo. Ai e mbyll me paralajmërimin se një shoqëri apolitike është hallka e fundit e sundimit, që, nëse pranohet si normë, do të çojë në humbjen e mundësisë për të folur dhe për të luftuar.
