Një zbulim i fundit nën Oqeanin Atlantik afër Shteteve të Bashkuara ka sjellë shpresë në një kohë kur bota përballet me krizën e mungesës së ujit të pijshëm. Një ekip shkencëtarësh nga Woods Hole Oceanographic Institution dhe Universiteti i Kolumbias ka konfirmuar praninë e një rezervuari të madh ujë të ëmbël, i cili shtrihet nga Massachusetts deri në New Jersey, dhe potencialisht përtej.
Ky zbulim, i cili ishte i njohur që prej viteve 1960, mori vëmendje të re në vitin 2019 kur shkencëtarët zbuluan përmasat e tij. Gjatë një ekspedite të realizuar këtë verë, ekuipazhi shoi deri në 1,300 metra nën det për të mbledhur mostra që do të ndihmojnë në shqyrtimin e origjinës dhe cilësisë së këtij rezervuari. Rezultatet treguan se përmbajtja e kripës ishte shumë më e ulët se ajo e ujit të detit dhe përputhej me standardet për ujin e pijshëm, ndërsa mostrave aktualisht po iu nënshtrohen teste për të vlerësuar mikrobet.
Një pyetje e rëndësishme mbetet mosha e ujit: nëse është relativisht i ri, rezervuari mund të jetë një burim i qëndrueshëm, përndryshe, nëse është më shumë se 20,000 vjet i vjetër, mund të jetë një burim i kufizuar. Shkencëtarët po shqyrtojnë gjithashtu se si është formuar ky ujë, që mund të ketë origjinën nga akullnajat e shkrira ose reshjet e lashta kur niveli i detit ishte më i ulët.
Megjithatë, sfidat për nxjerrjen e këtij uji janë të konsiderueshme. Kostoja e logjistikës dhe energjisë për nxjerrjen e ujit, si dhe rreziqet e ndotjes nga uji i kripur, janë disa nga faktorët që duhen marrë parasysh. Profesori Brandon Dugan sugjeron përdorimin e energjisë së erës për të ulur kostot, por ndarja dhe menaxhimi i ujit mbetet një sfidë.
Kjo zbulim nxit një entuziazëm të rëndësishëm dhe disa ekspertë sugjerojnë se rezerva të ngjashme mund të ekzistojnë edhe në kontinente të tjera. Dugan parashikon se brenda një dekade, këta akuiferë mund të bëhen një zgjidhje për krizën globale të ujit.
