Natën mes 21 dhe 22 gushtit 1911, Luvri mbylli dyert për mirëmbajtje, duke bërë të mundur që Vincenzo Peruggia, një piktor shtëpish italian, të realizonte planin e tij të vjedhjes. I veshur si punëtor, ai hyri në Salon Carré ku ndodhej Mona Lisa e famshme e Leonardo da Vinçit. Me një plan të thjeshtë, Peruggia e hoqi pikturën nga korniza, e fshehu nën pallto dhe u largua pa u vënë re.
Zhdukja e pikturës më të njohur në botë u zbulua mëngjesin e nesërm. Fillimisht, u mendua se piktura ishte thjesht huazuar ose kishte ndodhur një gabim në inventar. Por më vonë, hetimet konfirmuan se Mona Lisa ishte vjedhur, duke nisur një proces që do të zgjaste më shumë se dy vjet. Hetimi përfshiu figura të njohura të artit dhe kulturës si Guillaume Apollinaire dhe Pablo Picasso, të cilët u dyshuan dhe më pas u shpallën të pafajshëm.
Në dhjetor 1913, Peruggia, i kthyer në Itali, kontaktoi një tregtar antikitetesh, Alfredo Geri, për të shitur pikturën me kushtin që ajo të mbetej në vend. Më 11 dhjetor, Geri dhe drejtori i Uffizi-t, Giovanni Poggi, e inspektuan pikturën në hotel dhe e njohën atë. Ata njoftuan policinë, e cila e siguroi pikturën dhe arrestoi Peruggian, i cili u bë i njohur si “hajduti i Mona Lizës”.
Kryevepra u ekspozua përkohësisht në Uffizi dhe muze të tjerë italianë para se të kthehej në Luvër në janar të vitit 1914, duke tërhequr një turmë entuziaste. Kjo ngjarje mbetet një nga vjedhjet më të njohura në historinë e artit dhe shënon një moment të rëndësishëm në historinë e Luvrit, i cili tani strehon mbi 33,000 kryevepra.
Luvri ka pasur më parë vjedhje të tjera, si ajo e dy kostumeve të armaturës në vitin 1983, që u gjetën pas dyzet vjetësh, dhe debati mbi kthimin e veprave të artit që u plaçkitën nga Napoleonin vazhdon të jetë një temë e nxehtë.
