Hetimi mbi Ermes Hoxhallin, i lidhur me mashtrimin mbi projektet për teatrin, zbulon përpjekjet e tij për të ndihmuar një personazh imagjinar të quajtur “Klea Rama”. Ai kishte paralelisht dy projekte me Ministrinë e Arsimit: një nën emrin e Kleas dhe një tjetër me emrin e tij. Edhe pse arriti të përfundonte fazën e parë të projektit “Konkurs Kombëtar Teatror Rinor”, ai gjithashtu u shpall fitues i një tjetër projekti nga Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit.
Në një intervistë, Hoxhalli pranon se rol i tij në këtë skandal kishte të bënte me falsifikimin e vulave dhe dokumenteve, duke sqaruar se kishte vepruar me ndihmën e disa njohurive. Ai shpjegon se identiteti i Kleas kishte për qëllim të shërbente si një lidhje me autoritet të lartë, madje duke theksuar se urdhri për ai ishte dhënë shumë shpejt, brenda tre ditësh, gjë që ngre pyetje për procedurat brenda institucioneve.
Hoxhalli konfirmon se ndërgjegjësimi për veprat e tij dhe ndjenja e fajit nuk e pengojnë atë që të identifikojë keqkuptimet brenda sistemit të drejtësisë që e përndjek atë. Ai sugjeron se të tjerë, përfshirë zyrtarë të Ministrisë së Arsimit, duhet të mbajnë përgjegjësi, duke thënë se ai ishte vetëm një pjesë e një mekanizmi më të madh dhe se procesi ishte themeluar në ministritë arsimore.
Në konkluzion, Hoxhalli pranon se njohuritë dhe lidhjet e tij me personazhe të rëndësishëm e ndihmuan të influencojë brenda institucioneve, por ai shpreh se veprimi i tij ishte i gabuar, duke pranuar se ndjenja e besueshmërisë që ai donte të krijonte përmes falsifikimit e çoi në rezultate negative për të dhe për ata që preken nga skema. Kjo situatë nxjerr në pah natyrën e ndërlikuar të marrëdhënieve dhe institucioneve në Shqipëri.















