Rita Petro ka publikuar veprën e saj më të re, “Poema e Mungesës”, e cila eksploron thellësitë e ndjesive për mungesën dhe vetminë. E krijuar pesë vjet më parë, kjo poezi zbulon dimensionet shumëdimenstionale të vetmisë, ku Petro shpërfaq përvojat e saj personale.
Në një deklaratë, ajo përshkruan vetminë si një boshllëk që mund të jetë i frikshëm, por që gjithashtu sjell paqe. Vepra paraqitet si një roman në vargje, ku çdo poezi është një emocion autentik nga jeta e autorit. Në lidhje me humbjet e dashurive të mëdha, Petro thekson se çdo përvojë e saj ka lënë gjurmë, duke u transformuar nga një rrëke në një lumë që më në fund shpërthen në det, e cila simbolizon zgjerimin e përvojave personale dhe temat e reja që dalin në pah.
Poezia e Petros shkon përtej dimensionit personal, duke hapur një bisedë më të gjerë rreth lirisë, vdekjes, dhe bukurisë, qoftë ajo natyrore apo artificiale. Ajo deklaron se dëshiron të kapërcejë vetveten për të adresuar mungesat që ndihen gjerësisht nga të tjerët. Kjo i jep asaj një perspektivë universale në trajtimin e temave të jetës.
“Poema e Mungesës” është e hapur dhe e sinqertë, pa metafora të tepërta, por e mbushur me përjetime që nxisin reflektim dhe introspeksion te lexuesi. Drejtimi i Petros për të ndarë dhe shqyrtuar mungesat e saj krijon një lidhje emocionale me ata që ndajnë ndjenja të ngjashme.
Në përmbledhje, vepra e Rita Petros paraqet një udhëtim të thellë dhe reflektues në ndjenjat e vetmisë, duke i dhënë zë emocioneve të zakonshme që prekin shumë individë. Me këtë vepër, ajo fton lexuesit të bien në një bisedë më të gjerë për ndjenjat dhe përvojat që i bashkojnë ata si njerëz.















