Irani është në mesin e një vale të madhe protestash dhe grevash, të nxitura nga situata ekonomike katastrofike dhe politikat e regjimit islamik. Protestat filluan pas rënies drastike të monedhës, e cila arriti në nivele rekord prej 1.4 deri në 1.6 milionë rial për 1 dollar amerikan në tregun e lirë, krahasuar me 42 mijë rial për dollar në fillim të vitit 2025. Kjo situatë ka çuar në mbylljen e dyqaneve dhe marshime në vende si Grand Bazaar i Teheranit.
Inflacioni ka arritur mbi 42%, duke shkaktuar rritje të mëdha të çmimeve të ushqimeve dhe mallrave thelbësorë, me çmimet e ushqimeve që janë rritur rreth 72% dhe barnat rreth 50%. Rënia e fuqisë blerëse ka lënë shumë iranianë në vështirësi ekonomike, me rialin që ka humbur afërsisht gjysmën e vlerës së tij brenda një viti.
Protestat përfshijnë kërkesa të larta për liri më të madhe dhe kritika të ashpra ndaj qeverisë, duke shënuar një pikë kulmore të pakënaqësisë popullore. Disa protestues madje kanë brohoritur slogane historike kundër regjimit, duke kërkuar ndryshime politike të thella.
Në këtë kontekst, qeveria e Iranit, përmes presidentit Masoud Pezeshkian, ka pranuar ekzistencën të “kërkesave legjitime” dhe ka shprehur gatishmërinë për dialog me liderët e protestave. Kreu i Bankës Qendrore ka dhënë dorëheqjen, ndërsa një emërim i ri pritet të miratohet së shpejti.
Megjithatë, situata mbetet shqetësuese. Ndërsa bizneset vazhdojnë të mbyllen, shumë studentë janë gjithashtu bashkuar në protestat, duke rritur frikën se zemërimi mund të përhapej edhe më gjerë në javët në vijim. Kjo krizë përfaqëson një nga valët më të mëdha të shqetësimit shoqëror në Iran gjatë tre viteve të fundit, pas lëvizjeve të mëparshme për çështje të të drejtave civile dhe sociale.















