Shkroi: Jane Doe
Dhëmbët e zeza vazhdojnë kafshojnë çapat e fundit të lirisë. Në RTSH ka rënë flama, askush nuk flet, askush nuk guxon të bëjë gossip nëpër korridore, një pjesë sepse kanë frikë, një pjesë sepse janë supersticiozë që të mos prishin magjinë e largimit të shumëdëshiruar.
Nuk dihet mirë çfarë luhet pas shkrimeve të bujshme për dorëheqjen e dhëmbëve të zeza nga posti i drejtorit dhe mënyrën se si ai po manipulon këdo për të treguar që nuk jep dorëheqjen, paçka se dukshëm kuptohet që e kanë detyruar.
Por le t’i kthehemi telenovelës indiane më të ndjekur të momentit: dhëmbi i zi ka porositur gjithë ushtarët e tij që të postojnë statuse për revolucionin që po ndodh në RTSH; spote të tmerrshme pa asnjë logjikë përmbajtjeje se RTSH po rikthehet (Si? Pse? Kujt? Në ç’formë); kronika e reels-a që promovojnë sa bukur e ka arreduar dhëmbi sallën e provave të Orkestrës për ta bërë han me dy porta (orkestra nuk bën më prova në këtë sallë ku ka që në vitin 1962 që punon e krijon. Mos harrojmë që është Nder i Kombit, e para dhe vetmja në llojin e vet në Shqipëri; statuse nga fatosat e dalluar të xhaxhit Enver që i lëpihen dhëmbit me deklarata dashurie dhe veneracioni… RTSH më e fortë se kurrë, RTSH rikthehet… e madhe sërish… RTSH më e ndjekura… e të tjera konvulsione përshtjelluese si këto).
Por ajo që qëndron e papepur në vokacionin e saj për t’i shërbyer dhëmbit të zi deri në amëshim është AJO, Ivana e tmerrshme, dikur një përkthyese e thjeshtë në departamentin e përkthimit, sot një ushtare besnike që thurr lavde për kapitenin. Dikur, më kohët e tij të lavdishme si drejtor informacioni në Ora News, dhëmbi i zi detyronte gazetarët ta thërrisnin “kapiten”. Me siguri po ta dinte këtë, Ivana e tmerrshme do e kish përdorur në një nga metaforat e saj në Facebook dedikuar liderit suprem Kim Jong Un-Peza.
Ivana e tmerrshme pranon komente në faqet e saj sociale vetëm nga personat që e ndjekin, duke ditur shumë mirë riskun e të ngrënit ndonjë koment të pakëndshëm për liderin suprem. Por Ivana e tmerrshme harron që ka mediume të tjeta pagund ku gjithsesili mund të shprehet. Thënë kjo, kam disa pyetje për zonjën me kone, për të cilat sigurisht nuk nevojiten përgjigje, por më shumë një reflektim nga ana e saj:
- Si mundet të adhurosh një individ që ka hequr qindra kolegë të tu nga puna?
- Pse nuk bëje poezi dashuri në kohën e dejtuesve të tjerë, kohë gjatë së cilës ti dhe shumë të tjerë kishit harruar ku binte zyra?
- Pse nuk i ngre si shqetësim në Këshillin e MosDëgjuesve që ti përfaqëson shkarkimet masive, cilësinë mediokre të programeve ekzistuese, përçudnimin e imazhit të televizionit publik dhe trajtimin çnjerëzor që po u bëhet kolegëve të tu?
- Si mund të asociohesh me veprimet e një të çmenduri (do ishte akoma më e trishtë nëse ai nuk do të të kishte paguar asnjë cent për devotshmërinë tënde letrare).
- Çfarë do bësh kur dhëmbi i zi mos të jetë më lideri yt suprem? Do e vizitosh në burg?
Të uroj një rrugëtim artistik të pasur! Rroftë kapiteni!
