Gramozi Lima, fermer nga fshati Suk 2 në Fier, ka peshuar mbi dhjetë vjet në bujqësi, duke kultivuar në një sipërfaqe prej 5 dynumësh serë, kryesisht tranguj dhe domate. Megjithatë, ky vit ka qenë tejet i vështirë për të, pasi ai nuk arriti të shesë asnjë kilogram trangulli. Të gjithë prodhimet përfunduan në kanal, një situatë që ai e përshkruan si pasojë të incompetencës së institucioneve përkatëse, përfshirë Ministrinë e Bujqësisë.
Lima akuzon pikat e grumbullimit për refuzimin e blerjes së trangullit, duke thënë se ata e shpallin si “pa lek”. Ai shprehet me shqetësim se, përderisa këto ngjarje po ndodhin, fëmijët e tij po vuajnë për bukë. “Shteti duhet të bëjë analiza, të ndërtojë laboratore dhe të ndihmojë fermerët, jo vetëm të investojë në kioska,” thotë ai, duke theksuar se fondet e programit bujqësor kanë shkuar për ndihmë tjetër, dhe jo për ata që e kanë nevojën më të madhe.
Megjithëse në treg ka një kërkesë për domate, çmimi i blerjes nga pikat e grumbullimit nuk mbulon as kostot e prodhimit. Ai përmend se pursh është blerë me 40 lekë nga tregtarët, një çmim që ai e sheh si të papranueshëm, madje edhe me risk për të përfunduar në burg nëse do të kishte ndonjë problem me cilësinë.
Gramozi ka pritur mbi një javë për tregtarët që të vijnë për të blerë prodhimet e tij, por ata nuk janë shfaqur. Kjo situatë nuk është e izoluar, pasi shumë fermerë në Fier, Berat, dhe Lushnjë po përballen me të njëjtën krizë. Shtetet e tjera si Kroacia dhe Sllovenia kanë bllokuar eksportet e perimeve dhe fruta nga Shqipëria, duke i atribuar këtë vendim mbingarkesës me pesticide. Kjo ka sjellë një në përfundim të hidhur: bujqësia shqiptare është bërë simbol i perimeve të kalbura, e jo e eksportit dhe krenarisë.
