JERUSALEM- Kur Benjamin Netanyahu, kryeministri izraelit, e udhëhoqi vendin drejt një fitoreje ushtarake ndaj Iranit në qershor, si aleatët ashtu edhe rivalët e tij e portretizuan këtë si arritjen e tij më të madhe. I mbushur me vetëbesim dhe autoritet të rifituar, Netanyahu dukej se më në fund kishte fituar kapitalin politik që i nevojitej për të kapërcyer kundërshtimin e aleatëve të tij të qeverisë së ekstremit të djathtë dhe për të arritur një armëpushim në Rripin e Gazë.
Gjashtë javë më vonë, kryeministri e ka shpërdoruar atë moment. Bisedimet midis Hamasit dhe Izraelit kanë ngecur përsëri. Izraeli tani po shtyn për një marrëveshje për t’i dhënë fund luftës menjëherë, në vend që ta bëjë në faza. Por, ashtu si Hamasi, Netanyahu ka refuzuar të bëjë kompromiset e nevojshme që një marrëveshje e tillë të funksionojë – dhe merita që ai fitoi në qershor është zhdukur, si brenda vendit ashtu edhe jashtë tij.
Dënimi ndërkombëtar i urisë në rritje në Gaza, të cilën agjencitë e ndihmës dhe shumë qeveri të huaja e kanë fajësuar kryesisht për bllokadën 11-javore të Izraelit në territor këtë vit, është në kulmin e saj. Pjesërisht për të protestuar ndaj përgjegjësisë së Izraelit për atë situatë, disa aleatë të hershëm të Izraelit janë zotuar të njohin një shtet palestinez në të ardhmen e afërt.
Kundërshtimi i brendshëm ndaj luftës në Gaza është në nivelin më të lartë dhe po shtohen thirrjet që pengjet e mbetura të mbajtura nga Hamasi të kthehen nëpërmjet një marrëveshjeje diplomatike. Aftësia e Izraelit për të përballuar luftën, mes lodhjes në rritje midis rezervistëve të saj ushtarakë, është gjithnjë e më shumë në pikëpyetje.
Pas një rritjeje të vdekjeve nga vetëvrasjet e ushtarëve rezervistë, ushtria ka ngritur një komitet për të hetuar se si t’i mbështesë më mirë ata që largohen nga shërbimi.
“Po përballet me një krizë shoqërore për shkak të luftës së vazhdueshme dhe gjendjes së vështirë të pengjeve, një krizë ushtarake për shkak të mungesës së qëllimeve të qarta dhe lodhjes së rezervistëve, një krizë diplomatike për shkak të aleatëve të saj të ngushtë evropianë që rreshtohen për të njohur në mënyrë të njëanshme shtetësinë palestineze dhe një krizë ekzistenciale për shkak të pozitës së saj në rënie në SHBA”, tha Koplow.
Zgjatja e konfliktit në Gaza pasqyron gjithashtu dështimin e Presidentit Donald Trump për të përfituar nga ndikimi që ai fitoi gjatë luftës me Iranin. Duke iu bashkuar sulmeve të Netanyahut, Trump i dha Izraelit një fitore simbolike. Në atë kohë, analistët prisnin që ai të kërkonte që Netanyahu t’ia kthente nderin duke i dhënë fund luftës në Gaza.
“Ai kishte gjithë ndikimin në botë për t’i thënë Netanyahut: ‘Tani duhet t’i japim fund kësaj’”, tha Daniel Shapiro, një bashkëpunëtor në Këshillin Atlantik, një grup kërkimor me seli në Uashington dhe ish-ambasador i SHBA-së në Izrael.
“Në vend të kësaj, Netanyahu dukej se e bindi Trumpin që t’i jepte më shumë kohë”, tha Shapiro. “Tani, gjërat thjesht po zvarriten e po zvarriten.”/ Marrë nga New York Times
