Mitro Çela sjell përkujtime nga vizita e tij në Greqi në vitin 1992, kur ishte deputet i Partisë Demokratike, bashkë me Azem Hajdarin dhe Filipin. Pas një pritjeje të ngrohtë në Athinë, ku u akomoduan në një hotel luksoz, grupi u kthye në Shqipëri. Në kufirin e Kakavijës, ata vërejtën flamurin shqiptar të dëmtuar dhe të grisur në doganë.
Çela kujton se Filipi e theksoi se si flamuri, në një kohë kur Shqipëria pretendonte të ishte demokratike, reflektonte një turp të thellë për qeverinë. Azemi, i inatosur për këtë situatë, kërkoi që flamuri të ndryshohej brenda 14 orëve, duke kërcënuar me përjashtim të punonjësve të doganës në rast të mos përmbushjes së urdhrit.
Pas këtij incidenti, ata vazhduan rrugën drejt Gjirokastrës, përballë kushteve të vështira rrugore. Gjatë udhëtimit, një djalë të ri, në timon të një makine, përfundoi duke bërë dredha për t’i kaluar. Kur Azemi përpiqej të parakalonte, një polic me mustaqe u irritua dhe e ndaloi. Azemi e përballi policin duke e akuzuar për sjellje të papranueshme, duke e quajtur atë “karroqe”, për shkak të sjelljes së tij të papërgjegjshme si punonjës i shtetit.
Pas një shkëmbimi tensionues, polisi u justifikua se kishte qenë ndonjëherë i dënuar për politika, por Azemi kërkoi përgjegjësi për veprimet e tij. Në fund të diskutimit, policin i kishte shkuar “faj”. Kjo situatë, e përshkruar me humor nga Çela, ilustron përballjen mes autoritetit të ri dhe problemet e trashëguara nga e kaluara.
Kjo histori e Mitro Çelës shpreh tensionin e kohës së tranzicionit në Shqipëri dhe sfidat me të cilat përballeshin figurat politike pas rënies së regjimit komunist, ndërsa tregon një humor të veçantë përballë situatave delikate.















