Ardit Mancaku, një djalosh që është braktisur nga familja për shkak të nanizmit, përjetoi një moment të paharrueshëm në jetimoren e Shkodrës në moshën 12-vjeçare kur takoi Nënë Terezën. Ai i kërkoi ndihmë shenjtares për të blerë një palë këmbë të reja, në mënyrë që të mund të ecte dhe të luante si shokët e tij. Nënë Tereza, e cila ishte e njohur për përkushtimin e saj për fëmijët në nevojë, e siguroi atë se do ta dërgonte në Itali për trajtim.
Pas dy vitesh në spital, ku iu nënshtrua 18 operacioneve, Arditi e përballoi me sukses sfidën e tij. Ai vuri në dukje se Nënë Tereza i dha një jetë të dytë, duke e shpëtuar atë nga një jetë tërë në karrocë. Krejt këtë histori ai e ndau në një aktivitet në Drejtorinë e Përgjithshme të Arkivave, me rastin e 9-vjetorit të shenjtërimit të saj, gjë që theksoi rëndësinë e veprës së saj humanitare.
Ekspozita e përgatitur aty shfaqi dokumente që dëshmojnë përpjekjet e Nënë Terezës për të vizituar Shqipërinë, pavarësisht refuzimeve nga regjimi i atëhershëm. Një shkresë e shkrimtarit Ismail Kadare përmend se ai kishte informuar autoritetet mbi dëshirën e Nënë Terezës që të ndihmojë Shqipërinë. Këto dokumente zbulojnë pengesat që ajo përballi, duke ilustruar angazhimin e saj të madh.
Nënë Tereza arriti të vizitojë vendlindjen e saj në vitin 1989. Në një letër të saj, ajo shprehu besimin dhe dëshirën për dashuri dhe paqe për të gjithë botën. Për të gjitha veprat e saj humanitare, ajo u shenjtërua nga Papa Françesku më 5 Shtator 2016, duke fituar njohjen globale si një figurë e dashur nga njerëz të të gjitha kombësive.
Kjo histori tragjike dhe heroike tregon se si dashuria dhe kujdesi mund të përmirësojnë jetët e të tjerëve dhe se Nënë Tereza ka lënë një trashëgimi të pakrahasueshme për të gjithë.
