Kupa e Botës 2026 do të jetë historia e parë që organizohet nga tri vende: SHBA, Kanada dhe Meksikë. Ky turne premton të ofrojë një eksperiencë të jashtëzakonshme futbolli, megjithatë sjell sfida të reja, sidomos në aspektin e udhëtimeve ajrore. Pavarësisht përpjekjeve të FIFA-s për të limituar distancat duke i ndarë ekipet në zona gjeografike, distancat e udhëtimit do mbeten një faktor i rëndësishëm që mund të ndikojë në performancën e ekipeve.
Ekipi që do të ketë udhëtimin më të gjatë do të jetë ai që do të dalë nga Play-off A i UEFA-s, me një ngarkesë prej rreth 5,025 kilometrash nga Toronto deri në Seattle. Edhe Algjeria dhe disa skuadra tjera, si Danimarka dhe Afrika e Jugut, do të përballen me udhëtime të gjata, me distanca që arrijnë deri në 4,840 kilometra për Algjerinë.
Nga ana tjetër, ekipi me udhëtimin më të vogël është Egjipti, me vetëm 408 kilometra midis Seattle dhe Vancouver. Të tjera ekipe, si Paraguai dhe Panamaja, gjithashtu do të kenë udhëtime të shkurtra, që do t’u japin atyre një avantazh për sa i përket pushimit dhe përshtatjes, çka është kritike në një turne aq të rëndësishëm.
Të dhënat tregojnë se, përkundër që Meksika është një nga vendet pritëse, ajo do të ketë më shumë kilometra për të udhëtuar sesa Argjentina, e cila ndodhet në mesin e ekipeve me më pak udhëtime. Argjentina do të fillojë turneun e saj duke udhëtuar vetëm 740 kilometra, ndërsa Meksika do të përballojë një fluturim shtesë, duke përfunduar me një total prej 920 kilometrash.
Këto elemente të udhëtimeve janë të rëndësishme për të kuptuar si ndryshon dinamika e lojës në varësi të distancave, duke ndikuar kështu rezultatin e ndeshjeve në turneun e ardhshëm.















