Ketrin Gjocaj ka ndarë përvojën e saj të vështirë në Gjermani gjatë viteve ’90 në intervistën e saj në ‘Se Luan Topi’. Ajo thekson se, pavarësisht se ishte bashkë me familjen, periudha e qëndrimit aty ishte e komplikuar. “E gjithë kjo ishte një sakrificë për mua”, thotë Gjoçaj, teksa shpreh pasionin e saj për profesionin e saj si gazetarë në Shqipëri, të cilin e kishte lënë pas.
Gjoçaj rrëfen se qëndroi në Gjermani për gjashtë muaj, duke u përballur me ndjenjën e të qenurit larg sistemit të punës dhe mjedisit që e kishte dashur. “Nuk ishte lehtë të kthehesha nga një vend që kisha lënë dhe të përballesha me ndarjen nga fëmija,” shprehet ajo. Gjatë kësaj kohe, ajo kishte pjesërisht mundësinë të ishte me vajzën e saj, Rean, por ndarja ishte e dhimbshme. Ajo thekson se mungesa e fëmijës është një ndjenjë e vështirë për t’u përjetuar dhe se ndihej në faj për gjendjen e saj.
Pas kthimit në Shqipëri, Gjoçaj vazhdoi të takonte vajzën çdo vit, duke u përballur me ndjenjat e ndarjes dhe vuajtjes sendukë. Momente të veçanta, si përqafimi i Reas kur ajo shkojë ta takojë, janë kujtime të çmuara, por Gjoçaj është e vetëdijshme për ndjesitë e thella që kanë përjetuar së bashku.
Ajo shpreh mirënjohje për rolin e gjyshës dhe babait të Reas, të cilët e ndihmuan në rritjen e saj, duke shprehur se Rea ishte gjithmonë e mençur dhe e fortë gjatë gjithë asaj periudhe. Gjoçaj nënvizon se ndarja nuk është e lehtë dhe se çdo moment i kaluar larg njëri-tjetrit është i vështirë. Ndërsa ajo dhe ish-burri i saj tani kanë marrëdhënie të mira, eksperiencat e asaj kohe vazhdojnë të kenë një ndikim të thellë në jetën e tyre.
Intervista e saj në ‘Se Luan Topi’ përballë publikut hap një diskutim mbi sfidat emocionale që vijnë me migrimin dhe ndarjen nga të dashurit, duke e bërë atë një përvojë universale për shumë prindër në situata të ngjashme.















