Italia do të përballet me dy raunde playoffi për të kërkuar kualifikimin në Botërorin 2026, pas një vendi të dytë në grup pas Norvegjisë. Kualifikimi përfshin një gjysmëfinale ndaj një skuadre të vazos së katërt dhe një finale përballë fituesve nga skuadrat e vazos së dytë dhe atë të tretë. Kjo situatë sjell shqetësime, duke rikthyer në kujtesë dështimet e mëparshme si eliminimet nga Maqedonia e Veriut, Suedia dhe Irlanda e Veriut.
Historikisht, Italia ka pasur momente të vështira në kualifikime. Në vitin 1958, për herë të parë që nga fillimi i shekullit të kaluar, Italia nuk u kualifikua për në Botërorin e Suedisë pas një humbjeje ndaj Irlandës së Veriut. Ky eliminim, i njohur si disfata e Belfastit, mbetet një ngjarje e rëndësishme në historinë e futbollit italian.
Për 60 vjet më pas, Italia pësoi një tjetër dështim të rëndësishëm kur nuk u kualifikua për Botërorin 2018. Pas një fillimi të mirë, skuadra e Venturës u eliminua nga Suedia në playoff, pas një humbjeje 1-0 në ndeshjen e zhvilluar në Stockholm dhe një barazimi të paftë në ndeshjen e kthimit. Momente vendimtare si gjuajtja e devijuar e Jakob Johansson dhe humbjet e mundshme nga De Rossi, treguan se Italia kishte humbur besimin e nevojshëm për të arritur sukses.
Eliminimi më i bujshëm ndodhi gjatë kualifikimeve për Botërorin 2022, ku Italia, kampione e Evropës, u rendit pas Zvicrës në grupin e saj për shkak të dy penalltive të humbura nga Jorginho. Në playoff, e cila zbatonte një strukturë të ngjashme me atë që do të përdoret edhe tani, Italia u përball me Maqedoninë e Veriut. Në ndeshjen e zhvilluar në Palermo, Italia dominuar lojën, por dështoi të shënonte dhe u ndëshkua nga Trajkovski në minutat shtesë, duke e lënduar më shumë reputacionin e saj.
Këto përvoja rikthejnë frikën në radhët e tifozëve dhe specialistëve për mundësinë e një dështimi të ri në përpjekjen për t’u rikthyer në skenën botërore të futbollit.















