Reforma në sistemin gjyqësor të Shqipërisë, e përfunduar në fund të vitit 2022, nuk ka sjellë uljen e stokut të çështjeve, siç ishte premtuar. Aktualisht, Gjykata e Apelit operon me vetëm një të tretën e stafit të nevojshëm, duke e trashëguar ndjeshëm barrën nga gjykatat e tjera të vendit. Gjyqtarët e apelit shqyrtojnë më shumë çështje se homologët e tyre në Bashkimin Evropian; një gjyqtar shqiptar punon me afërsisht 1000 dosje në vit, ndërsa një gjyqtar në BE shqyrton rreth 300.
Gjykata e Apelit ka arritur një stok historik prej 50 mijë dosjesh, duke bërë që të nevojiten rreth 7 vite për ta eliminuar këtë sasi, përveç se nuk duhet të paraqiten dosje të reja. Situata është e tillë sa që çon në stres ekstreme për punonjësit dhe palët e interesuara. Një rast i r ëndë i ka shërbyer si shembull tragjik, kur gjyqtari Astrit Kalaja u ekzekutua, duke ilustruar pasojat e kësaj krize.
Në platformën zyrtare të Këshillit të Lartë Gjyqësor, është publikuar një strategji për zvogëlimin e çështjeve të prapambetura për periudhën 2024-2027. Sidoqoftë, numri i dosjeve të prapambetura ka arritur nga rreth 37.600 në vitin 2023 në 50 mijë, duke e bërë këtë strategji vetëm një dokument në letër.
Për më tepër, zgjidhja e një çështjeje civile ka kaluar nga 270 në 1250 ditë. Çështjet që krijojnë më shumë tension janë ato të mosmarrëveshjeve familjare, problemeve të drejtësisë, korrupsionit dhe abuzimeve me dokumentet. Gjykata Administrative e Apelit, gjithashtu, ka parë rritje alarmante të çështjeve të prapambetura, duke arritur mbi 23 mijë dosje në vitin 2023, me një kohë mesatare për zgjidhje prej 14 vjetësh.
Një nga problemet kryesore mbetet mungesa e teknologjisë. Gjykata e Apelit vazhdon të operojë me regjistra manualë dhe nuk ka fonde për të paguar për një sistem elektronik, duke e rënduar akoma më shumë situatën. E gjithë kjo e bën sistemin gjyqësor të duket si një institucioni në krizë, i mbingarkuar dhe pa mjete e personel të nevojshëm për të përballuar fluksin e dosjeve.
