Në përkujtim të 27-vjetorit të vrasjes së Azem Hajdarit, Rudina Hajdari, e bija e tij, ka ndarë një mesazh emocionues mbi boshllëkun dhe dhimbjen që ka lënë humbja e babait në jetën e saj. Ajo përshkruan se sa e rëndë ishte për të të humbte një prind në moshë të vogël, një dhimbje që me kalimin e kohës nuk zbehet, por që e ka formuar identitetin e saj.
Rudina del në pah se kujtimi i Azemit, një figurë mbështetëse dhe inspiruese, është bërë një udhërrëfyes në çdo hap të jetës së saj. Ajo reflekton për realitetin e hidhur që filloi 27 vite më parë, ku çdo përpjekje për ta bërë babain krenar është një përpjekje për të gjetur kuptimin e jetës. Amerikës i dedikoi ndërtimin e vetes duke përfshirë vlerat që babai i saj kishte dashur fort. Ajo e shpjegon sakrificën si një mënyrë për të shprehur dashurinë e saj ndaj tij, duke ndërtuar një jetë që ai do ta miratonte.
Rudina përshkruan ndjenjën e humbjes si një shoqëruese të përjetshme, një ndjenjë që e ndihmon të shohë vdekjen jo si një fund, por si një mundësi për takime të ardhshme. Kjo mundësi i jep asaj forcë për të vazhduar dhe për të ruajtur lidhjen me babanë e saj. Ajo ndan gjithashtu momente të veçanta kur takon njerëz që janë prekur nga Azemi dhe rrëfimet e tyre thellojnë kuptimin e saj për jetën.
Një histori e veçantë e lë në mendje ku një person tregon një moment heroik të Azemit, duke u mbrojtur nga plumbat për të ruajtur sigurinë e tjetrit. Këto tregime e ndihmojnë Rudinën të gjejë më shumë kuptim në jetën e saj dhe në trashëgiminë që ka lënë babai.
Rudina përfundon duke shprehur se dashuria e prindërve është drita që na udhëheq, një dritë që mbetet e përjetshme brenda nesh, për të vazhduar të jetojmë me kujtimet e atyre që na kanë prekur thellë. Ajo e përfundon mesazhin me një premtim për ta mbajtur gjithmonë atë dashuri në zemrën e saj, si dhe në zemrën e vajzës së saj.
