Në një ndeshje që shënoi më shumë se një fitore sportive, Shqipëria zbriti në Leskovc pas një historie tensioni që nisi në 2014. Goli i shënuar nga Rei Manaj, i cili festoi me shqiponjën në duar, simbolizoi kthimin e dinjitetit pas 11 vitesh, dhe krijoi një atmosferë krenarie për shqiptarët, përkundër urrejtjes që u përballën në stadium.
Ndeshja u zhvillua në kushte të vështira, me policinë serbe që mbante nën kontroll çdo lëvizje të ekipit shqiptar, dhe tifozët serbë që përdornin fyerje dhe kërcënime. Megjithatë, lojtarët shqiptarë ishin të vendosur të shfaqnin më shumë se futboll; ata ishin përfaqësues të identitetit të tyre. Momenti i Manajt, duke shënuar golin, ngjalli emocionin dhe një ndjesi krenarie që tejkalonte sportin.
Rezultati përfundimtar, 1-0 për Shqipërinë, ishte një triumf historik, jo vetëm për pikët, por si një përballje identitetesh. Kjo fitore vinte pas 30 vitesh, duke i rikthyer një ndjenjë dinjiteti kombit shqiptar që kishte vuajtur gjatë atyre viteve. Një edicion i fortë, ku historia dhe emocionet u përplasen në fushë, por edhe në zemrat e tifozëve.
Kjo ndeshje u bë një pikë kthese për futbollin shqiptar, që përfaqësonte një përshtatje përballë sfidave dhe një prirje për të shkruar një histori të re, jo vetëm të futbollit, por edhe të identitetit kombëtar. Shqipëria doli e fortë nga Leskovci, e njohur dhe e mbështetur nga miliona shqiptarë që ndiheshin të pranishëm në atë ngjarje historike.
Kështu, ndeshja nuk ishte thjesht një taktikë sportive, por një simbol i tregueshëm për një komb që kërkon të ndajë krenari dhe dinjitet në çdo përballje, dhe rikthimi në Leskovc u bë një refleksion i vlerave të një kombi që nuk përkulet.
