Nuredin Dumani dhe Erjon Alibej, dy figura të njohura në botën e krimit në Elbasan, kishin plane të përgatitur për vrasje, duke përfshirë Sokol Sanxhaktarin. Në lagjen “Kala”, ku Alibej kishte ruajtur kujtimet e fëmijërisë, ata organizonin atentate, duke sfiduar hapur rivalët e tyre. Me një furgon të blinduar nga “Gjoka Security”, kalonin pranë bizneseve të kundërshtarëve si një paralajmërim për praninë e tyre.
Në një nga këto takime, Dumani komunikoi me Kel Kamamin, një person të afërt me grupin Çopja. Në biseda për vrasjet, Dumani propozoi të dorëzonte Alibejn në kembim të Talo Çelës, një emër i njohur, duke kërkuar gjithashtu para. Ai sugjeroi se do të vazhdonte të vriste anëtarë të grupit rival deri sa të pranohej oferta e tij. Bisedat midis Dumanit dhe Kamamit ishin të mbushura me marrëveshje të komplikuara dhe kompromise.
Dumani, duke vazhduar këtë lojë të rrezikshme, përfshiu edhe Hajdar Çopjan, i cili dëshironte vdekjen e Alibejt. I kërkoi 1 milion euro për t’u angazhuar në vrasjet e kërkuara, ndërsa iu përgjigj me kërcënime të drejtpërdrejta për vrasje çdo 10 ditë. Pas këtyre tensioneve, Dumani nisi ekzekutimet, duke vrarë Emiljano Ramazanin në 20 korrik 2020 dhe më pas Regis Runajn në 29 korrik.
Çdo vrasje shërbente si një mesazh për rivalët, duke dëshmuar që konflikti ishte në një stad të ngritur dhe të dhunshëm. Dumani kishte vendosur të mos ndalonte deri sa të arrinte synimet e tij, duke ecur në rrugën e krimit me një vendosmëri të frikshme. Kjo situatë ilustron një botë krimi brenda një qyteti të mbushur me tension e hakmarrje, ku fjalët dhe marrëveshjet ishin të pavlera, dhe veprimet e dhunshme ishin të garantuara.
