Gjykata e Lartë ka prishur një vendim të drejtë për një bashkëpunëtor të krimit të organizuar, duke dërguar një mesazh të qartë: në Shqipëri, drejtësia nuk është për viktimat, por për ata që kanë para, lidhje dhe pushtet.
Më 22 maj 2025, Gjykata e Lartë vendosi të prishë vendimin e Apelit të Posaçëm që dënonte Blendi Tetën me 25 vite burg për përfshirjen në vrasjen mafioze të ish-policit Santiago Malko. Ky vendim, i marrë në mënyrë të fshehtë dhe të paarsyetuar publikisht, është një sulm ndaj vetë themeleve të shtetit ligjor.
Në një vend normal, ky do të ishte një rast i pastër drejtësie. Prokuroria e Posaçme (SPAK) kishte sjellë prova të qarta: përgjime, ndjekje të dokumentuara, bashkëpunim me autorë të tjerë të krimit. Gjykata e Posaçme dhe Apeli e kishin konfirmuar fajësinë e Tetës. Por më pas, Gjykata e Lartë – në vend që të mbështeste këtë punë të strukturuar – zgjodhi të bëhet pjesë e problemit.
Në një vend ku drejtësia duhet të jetë e vetmja mburojë kundër krimit, Gjykata e Lartë zgjodhi të bëhet mburoja e kriminelëve. Me një vendim të heshtur, të marrë në “dhomë këshillimi” dhe pa asnjë transparencë ndaj opinionit publik, kjo gjykatë prishi dënimin prej 25 vitesh ndaj Blendi Tetës – një individ i akuzuar si pjesë aktive në planifikimin dhe ndihmën për vrasjen mafioze të ish-policit Santiago Malko, më 27 gusht 2019.
Ky nuk është një vendim ligjor. Ky është një akt politik, kriminal, i korruptuar. Një akt që vret për herë të dytë Santiago Malkon dhe çdo qytetar që beson ende, naivisht, se në Shqipëri drejtësia ekziston.
Kush është Blendi Teta?
Një bashkëpunëtor në një nga vrasjet më të bujshme të botës së nëndheshme në Shqipëri. I akuzuar nga SPAK se ndihmoi në vëzhgimin e lëvizjeve të viktimës, për të përgatitur ekzekutimin. Një hallkë e rëndësishme në zinxhirin e vrasjes së organizuar, e cila sipas hetimeve çoi te grupi i njohur kriminal i vëllezërve Duka – të njohur jo vetëm për përfshirjen në këtë ngjarje, por edhe në atentate të tjera, përfshirë dhe atentatin ndaj Top Channel. Vrasja e Malkos nuk ishte thjesht një hakmarrje personale: ishte një mesazh. Dhe ishte një krim i organizuar, me mbështetje logjistike, financiare dhe politike.
Çfarë bëri drejtësia?
Fillimisht, ajo bëri detyrën. GJKKO e dënoi Tetën me 25 vite burg. SPAK paraqiti prova të qarta, dëshmi të verifikuara, përgjime telefonike dhe prova të lëvizjeve në terren. Apeli i Posaçëm e la në fuqi këtë dënim. Por pastaj erdhi Gjykata e Lartë. Dhe gjithçka u shemb.
Në vend që të konfirmonte një vendim të drejtë, Gjykata vendosi ta prishë dhe ta kthejë për rishqyrtim me një tjetër trup gjykues. Çfarë do të thotë kjo në praktikë? E thjeshtë: zvarritje. Harresë. Dhe më pas – ndoshta edhe pafajësi. Pasi prova pas prove të “dobësohet”, dëshmitarët të “tërhiqen”, dhe klima mediatike të ftohet. Kjo është formula klasike e zhbërjes së drejtësisë në Shqipëri.
Kush qëndron pas këtij vendimi?
Kjo është pyetja që duhet të bëjë çdo shqiptar. Kush ka interes të mbrojë Blendi Tetën? Kush ka frikë nga zbërthimi i plotë i dosjes Malko? Çfarë emrash të mëdhenj do të dilnin nëse hetimet vazhdonin pa ndërprerje? Kjo nuk është një çështje teknike. Kjo është një çështje që prek direkt lidhjen midis krimit të organizuar dhe segmenteve të politikës, policisë dhe madje edhe drejtësisë.
Vendimi i Gjykatës së Lartë është një sinjal alarmi: Reforma në Drejtësi është në kolaps. Sepse nuk mjafton të shkarkosh disa gjyqtarë të korruptuar me vetting. Nëse një institucion si Gjykata e Lartë merr vendime që prishin punën e prokurorëve dhe gjykatave më të ulëta pa asnjë shpjegim bindës, atëherë kemi hyrë në fazën e kapjes përfundimtare të sistemit.
Ky nuk është vetëm një vendim – është një akt i rëndë shkatërrimi të besimit publik
A mund të besojë më një qytetar i thjeshtë se ka drejtësi për të, kur një vrasës i akuzuar përfshihet në skema të shpëtimit përmes vendimeve të tilla? A mund të mbrohet më ndonjë dëshmitar apo hetues që ka kurajon të sfidojë krimin e organizuar? A mund të ketë më ndëshkim kur të fortët lirohen, dhe të pambrojturit përndiqen?
Jo. Sot, me këtë vendim, Gjykata e Lartë nuk prishi vetëm një çështje – ajo goditi besimin në drejtësi, në shtet, në shpresë. Dhe për këtë, historia do ta mbajë përgjegjëse.
Ky vendim është politik. I korruptuar. Dhe thellësisht i rrezikshëm.
Çfarë mesazhi jepet sot në Shqipëri? Se nëse je pjesë e krimit të organizuar, mund të marrësh kohën që të duhet për të zhbërë drejtësinë. Se çështjet prishen në qetësi, larg syve të publikut. Se nuk ka rëndësi nëse ke marrë pjesë në një vrasje – rëndësi ka cilët i njeh dhe sa fuqi kanë ata që të mbrojnë.
Në këtë çështje nuk flasim për një “gabim teknik” apo “proces formal”. Flasim për ndihmën aktive të një individi në një vrasje të planifikuar me stil mafioz. Flasim për një dosje që përfshin emra të mëdhenj të krimit në Shqipëri. Flasim për lidhjet midis bandave, financuesve, dhe institucioneve shtetërore që ose heshtin, ose ndërhyjnë për të garantuar mosndëshkueshmërinë.
Kjo nuk është drejtësi – është teatrale e ligësisë së organizuar në fanelë shtetërore.
Gjykata e Lartë nuk ka shpjeguar arsyetimin e saj. Dhe kjo mungesë transparence është alarmante. A është ky një sinjal për të zbutur dënimet për pjesëtarët e tjerë të këtij grupi kriminal? A është ky fillimi i një rënieje të çështjes siç kemi parë në dhjetëra raste të tjera?
Në një kohë kur Shqipëria pretendon të ecë drejt integrimit europian dhe pretendon se ka bërë “reformë në drejtësi”, vendime të tilla i zbulojnë shpejt plagët: një sistem ende i kapur, i pambrojtur nga presioni politik, dhe i paaftë të përballet me krimin e vërtetë.
Nuk ka drejtësi kur autorët lirohen dhe viktimat harrohen.
Duke prishur këtë vendim, Gjykata e Lartë nuk prishi vetëm një çështje penale. Ajo prishi besimin e qytetarëve në shtet. Ajo dërgoi një mesazh shkurajues për çdo prokuror që punon me ndershmëri, për çdo dëshmitar që rrezikon jetën, për çdo qytetar që kërkon llogari.
Ky editorial është një thirrje publike: ky vendim duhet të rishqyrtohet. Transparenca duhet të jetë maksimale. Të gjitha arsyetimet e këtij vendimi duhet të publikohen. E gjithë shoqëria civile, mediat dhe institucionet ndërkombëtare duhet ta ndjekin këtë rast me vëmendje, sepse në të matet jo vetëm fati i një çështjeje – por fati i gjithë përpjekjes për drejtësi në Shqipëri.
