Një diamant 137 karatësh, i njohur si “Diamanti Fiorentin”, u zbulua në një kasafortë banke në Kanada, pas më shumë se një shekulli spekulimesh mbi fatin e tij. Ky diamant, një herë në pronësi të dinastisë Habsburgëve, ishte konsideruar i humbur, i vjedhur ose i shkatërruar, duke ofruar një pasuri të jashtëzakonshme nga historia evropiane.
Historia e diamantit daton që nga pas Luftës së Parë Botërore. Në vitin 1918, pas rënies së monarkisë së Charles I të Austrisë, Habsburgët u detyruan të largoheshin nga vendi. Charles I, për të mbrojtur pasuritë e tij, dërgoi diamantët dhe xhevahiret e familjes në Zvicër. Pas vdekjes së tij në vitin 1922, bashkëshortja e tij Zita dhe fëmijët u shpërngulën në Spanjë e Belgjikë, e në vitin 1938, pas pushtimit nazist të Austrisë, Otto von Habsburg, djali i tij, u detyrua të ikte në SHBA. Zita dhe familja e saj mbërritën në Kanada me ndihmën e miqve amerikanë, duke u vendosur në Kebek.
Për shumë vite, u mendua se pasuritë e familjes Habsburg, përfshirë diamantet, ishin humbur. Sipas anëtarëve të familjes, Zita e ruajti diamantin në një valixhe kartoni gjatë ikjes së saj, e cila u vendos në një kasafortë banke në Montreal pas mbërritjes në Kanada. Valixhja mbeti e paprekur për dekada, pa pasur ndonjë informacion për fatin e diamantit.
Sipas kërkimeve të fundit, diamanti është ruajtur në kasafortën bankare që nga Lufta e Dytë Botërore. Karl von Habsburg-Lothringen, një pasardhës i Charles I, shprehu emocionet e tij pas gjetjes së diamantit, duke theksuar se valixhja ishte e paprekur gjatë gjithë kohës.
Diamanti Fiorentin është një nga xhevahiret më të njohura dhe të çmuara të Evropës, i njohur për madhësinë dhe shkëlqimin e tij. Gjetja e tij është një ngjarje që mund të sjellë një valë të re hulumtimesh historike, duke pasuruar njohuritë për lidhjet midis monarkisë dhe pasurisë kulturore të periudhës së Rilindjes. Ky zbulim, pas më shumë se një shekulli, trondit botën e artit dhe historisë, duke e vendosur diamantin në qendër të vëmendjes së studiuesve dhe koleksionistëve.
