ANGLI- Ish-kryeministri britanik Boris Johnson ka thyer në mënyrë kontroverse protokollin mbretëror në Britaninë e Madhe. Në librin e tij të kujtimeve, Johnson ka publikuar se mbretëresha Elizabeth II vuante nga kanceri i kockave para vdekjes së saj në vitin 2022.
Në librin, i cili pulikohet më 10 tetor, Johnson ka përshkruar ditët e fundit të monarkut në Balmoral, Skoci. Johnson zyrtarisht dha dorëheqjen vetëm dy ditë para vdekjes së Elizabeth II në shtator 2022 dhe këto dy vite ka pasur spekulime të shumta mbi mënyrën se si ajo vdiq.
“Unë e dija për një vit ose më shumë se ajo kishte një formë të kancerit të kockave dhe mjekët e saj ishin të shqetësuar se në çdo kohë gjendja e saj mund të përkeqësohej,” shkroi ai në fragment.
Libri i Johnson është treguesi i parë publik nga një ish-zyrtar i lartë qeveritar se cili mund të ketë qenë shkaku i vdekjes së Mbretëreshës. Ajo është e shënuar si “pleqëria” në certifikatën e saj të vdekjes.
Johnson nuk është kryeministri i parë që kujton jetën e tij, kohën në detyrë dhe ndërveprimet me mbretëreshën e ndjerë në një autobiografi. Ish-udhëheqësit britanikë Tony Blair, Gordon Broën dhe David Cameron e bënë këtë, por vetëm në përgjithësi dhe pa të njëjtin nivel detajesh si Johnson.
Buckingham Palace ka një politikë për të mos komentuar librat e publikuar për familjen mbretërore dhe si i tillë nuk ka konfirmuar apo mohuar pohimet e Johnson. Johnson, i cili shërbeu si kryeministër midis 2019 dhe 2022, kujton se kishte udhëtuar në rezidencën mbretërore të Balmoral për takimin e zakonshme të largimit dhe dorëheqjen. Pas mbërritjes së tij, ai kujton se u përshëndet nga sekretari privat i Mbretëreshës Edëard Young, i cili i sugjeroi atij se ajo ishte përkeqësuar ndjeshëm gjatë verës. Duke menduar për herën e fundit që dyshja u ulën së bashku në dhomën e pritjes së Mbretëreshës, Johnson tha se e kuptonte paralajmërimin e Young.
“Ajo dukej e zbehtë dhe më e përkulur, dhe kishte mavijosje të errëta në duar dhe kyçe, ndoshta nga pika ose injeksione. Por mendja e saj, ishte plotësisht e paprekur nga sëmundja e saj dhe herë pas here në bisedën tonë ajo ende ndezi atë buzëqeshje të madhe të bardhë në bukurinë e saj që të ngrinte humorin. Ajo rrezatonte një etikë të tillë shërbimi, durimi dhe udhëheqjeje, saqë me të vërtetë e ndjeje se, nëse do të ishte e nevojshme, do të vdisje për të. Kjo mund të duket e keqe për disa njerëz (dhe krejtësisht e qartë për shumë të tjerë), por besnikëria, sado primitive që mund të duket, është ende në zemër të sistemit tonë,” shkroi ai.
