Beppe Dossena, ish-mesfushori i Sampdorias, reflekton mbi karrierën e tij dhe ndikimin e sportit në jetën e tij në një intervistë të hapur. Duke folur për lidhjet mezi-mjeshtra të futbollit dhe botës jashtë sportit, Dossena zbulon anekdota të veçanta nga jetët e tij si lojtar, trajner dhe aktivist social. Ai përmend përvojën e tij si trajner i Shqipërisë në vitin 2002, por tha se pas një humbjeje të rëndë, nuk e diskutoi më vendin.
Dossena momentalisht është i angazhuar me “Ekipin Special,” një organizatë jofitimprurëse me qëllim ndihmën për ish-atletët dhe zhvillimin e aftësive të tyre. Ai sheh këtë si një mundësi për të ndikuar pozitivisht, duke theksuar se sporti nuk është vetëm përfitimi nga medaljet. I pyetur për medaljen e artë të Kupës së Botës së 1982, Dossena pranon se e ka humbur atë dhe nuk pret ndihmë nga federata për ta rimarrë, duke thënë se historia e tij nuk duhet të bazohet në objekte materiale.
Gjithashtu, ai flet për periudhën e tij në Sampdoria, duke e vlerësuar presidentin Paolo Mantovani si një nga liderët më të mëdhenj që ka pasur. Dossena ndan kujtime të veçanta për miqësinë me Gianluca Vialli dhe strategjitë e Roberto Mancinit. Ai e përshkruan eksodin nga Sampdoria drejt Perugia-s si një vendim të vështirë, por të nevojshëm për lirinë e tij personale.
Përveç futbollit, Dossena ka shfaqur gjithmonë interes në politikë dhe ka pasur lidhje me Betino Craxin. Ai tregon sesi miqësia me kreun e Partisë Socialiste lindi gjatë një emisioni televiziv. Një episod interesant është kur ai përmend se si, si fëmijë, vinte nga një mjedis i vështirë, ku kalonte natën duke dribluar ndërmjet pengesave rrugore, por gjithmonë me fokus në pasionin e tij për futbollin.
Dossena përfundon duke kritikuar menaxhimin aktual të Sampdorias, duke e vlerësuar si të gabuar dhe duke shprehur shqetësime për të ardhmen e klubit. Ai beson se situata politike dhe sociale ndikon në sportin e sotëm, duke e bërë atë një kohë delikate për brezat e rinj në botën e futbollit.
