Presidenti i Serbisë dhe lideri i Partisë Përparimtare Serbe, Aleksandër Vuçiç, shpalli dy ditë më parë fitoren në zgjedhjet presidenciale dhe parlamentare. Nga ana tjetër edhe Viktor Orban siguroi një mandat të katërt radhazi në krye të qeverisë hungareze duke mbyllur një fushatë të dominuar nga qëndrimi i tij i diskutueshëm ndaj pushtimit rus të Ukrainës.
Rivali kryesor i Vuçiçit ishte ish-shefi i stafit Zdravko Ponos i koalicionit opozitar Uniteti për Fitoren e Serbisë, një mbështetës i afrimit me Perëndimin. “Gjeneral i NATO-s”, siç e quajnë në vendlindje, për kontaktet e republikës me aleancën dhe anëtarësimin në Bashkimin Evropian. Sa i përket Ukrainës, ish-kreu i Shtabit të Përgjithshëm mbështet integritetin e saj territorial, por nuk dënon publikisht veprimet e Rusisë. Natën e parë pas votimit, ai tha se Beogradi do të vazhdojë të forcojë marrëdhëniet me Moskën. Në të njëjtën kohë, ai premtoi se vepra e Dostojevskit dhe Çajkovskit nuk do të ndalohej kurrë në Serbi.
Në Hungari, sipas të dhënave paraprake, aleanca qeverisëse “Fidesz”- Partia Popullore Kristian Demokratike (PPCD), nën drejtimin e Viktor Orban, po fiton 67,84% të votave.
Kundërshtari kryesor ishte një aleancë opozitare e gjashtë partive: socialistët e majtë, qendra e majtë “Koalicioni Demokratik” dhe “Dialogu për Hungarinë”, liberalët “Politika mund të jetë ndryshe” dhe “Momenti”, i cili gjithashtu iu bashkua ekstremit të djathtë ” Jobbik”. Udhëheqësi i tyre ishte Peter Marki-Zai, kryetari i qytetit të Hodmezyovasarchey. Si rezultat, vetëm 28% e bashkëqytetarëve mbështetën opozitarët, të cilët do të japin 56 mandate në parlament. Marqui-Zai pranoi humbjen përpara se të përpunoheshin fletëvotimet.
Pasi mësoi për fitoren, Orban tha se ajo ishte “e dukshme, dhe aq më tepër nga Brukseli”. Në të njëjtën kohë, kryeministri hungarez tha se e majta, burokratët evropianë, Soros dhe presidenti ukrainas Vladimir Zelensky u përpoqën të pengonin triumfin e tij. Në retorikën e tij zgjedhore, Orban theksoi justifikimin e pozicionit të veçantë të Hungarisë në arenën ndërkombëtare, mbrojti ndërtimin e një shteti-komb të fortë, mbrojti vlerat tradicionale dhe kundërshtoi migracionin ilegal. Madje opozita e konsideroi atë si “mikun e fundit të Putinit” në Evropë dhe e quajti votimin “një zgjedhje mes presidentit të Rusisë dhe Perëndimit”.
