Nëndetësja e zhdukur është në një situatë dyfish të pazakontë. Së pari, sepse vetëm një pjesë e vogël e mjeteve janë të afta të përballojnë presionin e thellësive të detit afër 4000 metrave. Së dyti, sepse ka shumë pak shembuj historikë të misioneve të shpëtimit në rrethana të ngjashme.
Ata që janë përgjegjës për operacionin e rikuperimit nuk duan të rrezikojnë, ndaj marrin parasysh të gjitha hipotezat e mundshme. Si ato me një fund të lumtur, tashmë shumë të pamundur, dhe ato me një fund tragjik.
Një nga të panjohurat më të mëdha është se ku ndodhet saktësisht zhytësi. Hapësira e madhe e terrenit nënujor për t’u eksploruar shumëfishon në mënyrë eksponenciale vështirësinë e punës së Rojës Bregdetare.
Për momentin, e dhëna më e mirë është marrja e një sinjali konstant që vjen nga thellësia, nga një pikë pranë rrënojave. Megjithatë, nuk dihet me siguri se ky komunikim vjen nga nëndetësja e zhdukur.
Ajo që do ta bënte të mundur shpëtimin e pesë personave të humbur do të ishte aktivizimi nga ana e tyre e sistemeve të urgjencës. Pse? Sepse automjeti është programuar që të kthehet automatikisht në sipërfaqe nëse ndodh një incident të madh.
Kjo do ta lehtësonte shumë detyrën e gjetjes së tij, pasi mund të shihej duke lundruar nga një aeroplan ose nga një nga anijet që po kërkojnë. Por, sa më shumë kalon koha, aq më i pabesueshëm bëhet ky skenar.
Një mundësi tjetër do të ishte që nëndetësja të kishte arritur në fund të detit dhe atje të kishte pësuar një avari, që do të thotë se nuk është në gjendje të kthehet në sipërfaqe.
