Opinion nga Timoni.al
Në skenën politike shqiptare, rrallë herë ka pasur një dramë aq të thellë dhe të dukshme mes liderëve brenda një partie si ajo që po zhvillohet tani në Partinë Demokratike. Në këtë konflikt, Sali Berisha, figura historike dhe kapiteni i PD-së, duket si një komandant që mban timonin e një anijeje të madhe në det të trazuar. Ai përfaqëson vijën e vjetër të partisë, kredibilitetin dhe historikun e saj. Por mbi këtë det të trazuar po ngrihet një stuhi e re, e simbolizuar nga Belind Këllici, i mbështetur nga Belinda Balluku dhe Samir Mane, që sfidon hapur kursin e anijes dhe pozicionin e kapitenit.
Hapja dhe menaxhimi i Aeroportit të Vlorës është kthyer në një skenë të hapur beteje politike, duke reflektuar konfliktet më të thella brenda Partisë Demokratike. Ish-kryeministri Sali Berisha ka dalë publikisht në mbrojtje të interesit kombëtar dhe ka denoncuar një nga skandalet më të mëdha korruptive të qeverisë: “Qeveria ka firmosur kontratë që i detyron shqiptarët të paguajnë për 10 vite mbi 9 milionë euro çdo vit për bileta që nuk shiten – 135 milionë euro për udhëtarë që nuk ekzistojnë.”
Por sfida e vërtetë vjen nga brenda partisë. Belind Këllici, që sipas burimeve është një “ushtar” i Belinda Ballukut, së bashku me Samir Manen, duket se po punojnë me strategji të qartë për të marrë kontrollin e Partisë Demokratike nga duart e Berishës. Në statusin e tij, Këllici paralajmëron për rrezikun e menaxhimit të hapësirës ajrore nga “vende jo partnere”, duke tentuar të paraqitet si zë kritik i sigurisë kombëtare, ndërkohë që qëllimi real duket të jetë pushteti politik brenda PD-së dhe kontrolli mbi Aeroportin e Vlorës.
Kjo përplasje nxjerr në pah një lojë të rafinuar të influencës dhe tërheqjes së pushtetit: Berisha përpiqet të mbrojë vendin dhe integritetin e partisë, ndërsa Këllici, Balluku dhe Samir Mane punojnë për të rrëmbyer strukturat kyçe dhe për të konsoliduar pozicionin e tyre politik brenda PD. Aeroporti i Vlorës nuk është më thjesht një cështje rastësore por një simbol i kësaj beteje për pushtet dhe kontroll strategjik të Partisë Demokratike.
Këllici nuk sfidon Berishën për çështje të zakonshme politike. Ai zgjedh temat strategjike, si aeroporti i Vlorës, një aset që nuk është vetëm ekonomik, por edhe simbolik, një pikë ku takohen interesat kombëtare dhe ato të pushtetit brenda PD-së. Në statusin e tij, ai paralajmëron:
“Analizë për të mos u humbur! Mos vallë hapësira jonë ajrore, po i kalohet në menaxhim vendeve jo partnere dhe kemi të bëjmë me cënim të sigurisë sonë kombëtare edhe asaj të NATO-s, duke patur parasysh këtu dhe distancën me bazën e Kuçovës?!!!” – shkruan Belind Këllici duke shpërndarë një status të Briseida Shehajt.
Ky mesazh është si flamur në erë, që sinjalizon sfidën ndaj Berishës dhe autoritetit të tij historik. Në të njëjtën kohë, duket i veshur me shqetësime për sigurinë kombëtare, por përtej kësaj, është një manovër strategjike: Këllici krijon perceptimin e veten si mbrojtës i interesit kombëtar dhe alternativë e besueshme, duke testuar mbështetjen brenda partisë dhe tek publiku.
Berisha, nga ana tjetër, reagon me ton të ashpër dhe argumente konkrete, duke denoncuar kontratën e Aeroportit të Vlorës si një nga skandalet më të mëdha korruptive të qeverisë Rama–Balluku:
“Skandali i aeroportit të Vlorës është një nga aferat më të mëdha korruptive të qeverisë Rama–Balluku. Qeveria ka firmosur kontratë që i detyron shqiptarët të paguajnë për 10 vite me radhë mbi 9 milionë euro çdo vit për biletat që nuk shiten. 135 milionë euro për udhëtarë që nuk ekzistojnë.” – shkruan kreu i PD, Sali Berisha.
Kjo nuk është thjesht një deklaratë politike; është flamuri i kapitenit që përpiqet të mbajë kursin dhe të paralajmërojë për rreziqet që mund të destabilizojnë anijen e PD-së.
Sfida e Këllicit është e shumëfishtë:
- Ai sfidon autoritetin e Berishës duke përdorur një temë me simbolikë strategjike – Aeroportin e Vlorës.
- Ai krijon perceptimin e veten si mbrojtës të sigurisë kombëtare, duke e vënë sfidën në një nivel moral dhe patriotik.
- Ai është pjesë e një fraksioni të organizuar, së bashku me Ballukun dhe Manesin, që synon të ndryshojë hierarkinë dhe të marrë kontrollin mbi asetet dhe strukturat e PD-së.
- Statuset dhe deklaratat e tij funksionojnë si flamuj strategjikë që testojnë reagimin e bazës dhe e rrisin ndikimin politik.
Në këtë lojë, Berisha është kapiteni i timonit, ndërsa Këllici/Balluku/Mane janë stuhia që sfidon kursin e anijes. Aeroporti nuk është më vetëm një pistë avionesh; ai është arena ku vendoset ekuilibri i pushtetit dhe influenca brenda PD-së. Çdo lëvizje politike, çdo status publik dhe çdo manovër brenda partisë është pjesë e një luftë simbolike për kontrollin e “shpinës politike” të PD-së.
Pyetjet që ngrihen:
- Pse Këllici ka vendosur të sfidojë Berishën në këtë moment?
- Sa është e fshehtë manovra e Ballukut dhe Manesit pas sfidës së tij?
- A do të mundet Berisha të mbrojë timonin dhe influencën e tij, apo do të triumfojnë valët dhe stuhitë e pushtetit të reja?
Në përfundim, sfida e Belind Këllicit është më shumë se një konflikt personal: ajo është lufta simbolike për drejtimin, autoritetin dhe të ardhmen e Partisë Demokratike. Aeroporti i Vlorës dhe deklaratat e tij janë metafora e një beteje ku çdo veprim mund të riformatojë hierarkinë, influencën dhe pozicionin strategjik të partisë për dekadat e ardhshme.
