Festivali i Këngës, më i gjati në historinë e muzikës së lehtë shqiptare, për herë të parë pati një Drejtor, i cili është i njëjti me drejtorin e përgjithshëm të Institucionit, Alfred Peza. ( Ndër vite, Drejtori i Festivalit, i është besuar emrave të cilët nuk ishin drejtuesit e Institucionit, por te Radios, të muzikës, menaxher të zotë dhe emra me kontribut në historinë e muzikës). Këtë vit të gjithë kupolën, zgjodhi ta përfaqësojë ky emër, i cili në jetën e tij e kish ndjekur për herë të parë festivalin e këngës në sallë të Pallatit të Kongreseve, për të mos thënë për herë të parë në ekran. Kjo nënkupton të gjithë dështimin manaxherial që pati ky edicion.
Festivali i Këngës pati një Drejtor Artistik, Bojken Lako, i cili prej vitesh kish dështuar në poste drejtuese, të dhëna nga qeveria e Rilindjes, por njëherazi prej vitesh nuk mjaftohej me rolin e këngëtarit dhe paratë e përfituara prej këngës. Medoemos, firmosja nëpër preventivat e Festivalit, në emër të Pezës, e bën atë të duhurin për Drejtor Artistik. Dhe duke u ndalur te ky edicion, i cili mban firmën e tij, duhet shënuar në histori që është Festivali me buxhetin e shtetit, të trefishuar në Preventivin më të lartë të historisë së Festivaleve. ( Detaje këto, qe do ua bëjmë publike në ditët në vijim.)
Çfarë solli artistikisht Fest 62?
Dorëheqjen e tre këngëtarëve në zë të skenës shqiptare, vetëm pak ditë përpara fillimit të festivalit & pjesëmarrjen e këngëtarëve të rinj, por cilët të rinj e keni fjalën?! Fituesin e Festivalit, zëri i një djali që çirrej dhe ulëriste? Apo blerjen e këtij të fundit si fitues dhe ndarjen e parave në xhepat e juaj së bashku me Drejtoren Ekzekutive të Festivalit, partneren në jetë të Bojken Lakos, Izidina Lekaj.
Le të ndalemi tek Organizimi dhe Kauza e Festivalit? Të mbrojmë natyrën. Skenografia e Festivalit, do të realizohej me të njëjtin koncept, të cilin askush s’e pa, përveç dritave me prozhektorë të prapambetur e grafikave me lupa të marra nga google image, për të cilat me siguri për këtë “super kauzë” preventivi është tejet i lartë, duke pasur për herë të parë dhe një Drejtor Kreativ.
Kush prezantoi?
Festivali u prezantua në 4 netë të tij nga 4 emra krejtësisht dështues në skenë. Më një skenar të cunguar, me gafa marramendëse në prezantim, ky edicion do të shkruhet në histori për analfabetizmin e atyre që drejtuan këtë edicion.
Personazhe të ftuar, me dhjetëra mijëra euro, pa interes për publikun, sikurse këngëtari Italian Umberto Tozzi, i harruar tashmë edhe nga vetë Sanremo, apo aktorët e serialeve turke që si monopol televiziv kanë televizionin konkurrent Tv Klan, të gjithë këta me vlera marramendëse në preventiv.
Ndalemi tek Regjia e Festivalit. Për të ardhur keq që një emër si Pali Kuke, nuk i hap rrugë të rinjve të japin kontribut, me frymën e re, e mos të mbetemi në dorë të Palit me plane si: ( Të lexojë Promterin edhe teleshikuesi)…
Festivali i Këngës por edhe i Fjalës…
Skenari i dobët edhe pa fare eksperiencë, la në 4 netë të festivalit hapësira boshe, sa për publikun u kthye në ( Festival Memesh ) fjalëpak e më shumë akoma, fjalëcunguar nga 4 emrat e prezantuesve. Dukshëm për skenaristin Enkel Demi, pesha e festivalit ishte e njëjtë me një emision televiziv.
Festivali i Komedisë?
Qe e thënë që edhe këtë vit, duhej një komedian. Dhe si i tillë u zgjodh një përfaqësues ( shqiotar i cili jeton në Itali) që pas 4 netësh të monologut të tij, përshëndeti publikun me fjalinë: Ju që nuk me doni, më hani atë që s’thuhet! Ose më saktë atë që me gojën e tij përmendi ( Merda ). Dhe të mendosh që ky popull paguan taksa për këtë festival, dhe pagesën e majme që mori zotëria si i ftuar special.
Ky festival pati 11 anëtarë Jurie Profesioniste dhe të gjithë këta profesionistë zgjodhën fituesin, po sesi u ndanë pikët dhe kush i dha Mal Retkocerit fitoren, asgje nuk u be transparente, siç duhet të ndodhte si detyrim moral ndaj spektatorit, i cili me të drejtë u largua nga salla me brohorima kundërshtuese.
Promovimi dhe Marketingu i këtij edicioni, dukshëm zero e la të nënkuptuar të gjithë kaosin e bërë nga dora e Pezës me shkarkimin e stafit të vjetër me eksperiencë në këtë fushë, aq sa askush nuk e dinte se këtë dhjetor kish filluar festivali i fundvitit, duke vënë në krye si Drejtor Marketingu: Enkelejd Lamaj.
Ky ishte Festivali i 62-të i Këngës, i cili për hir të së vërtetës do të mbetet në histori, ashtu siç ky festival mban historinë mbi supe, si festivali i vjedhjeve, mashtrimit, jo profesionalizmit dhe dështimit nga krye kupola, Drejtor i Festivalit, Alfred Peza.
