Një video në mediat ruse pretendon dhe tregon “vullnetarë” serbë që stërviten për të luftuar përkrah trupave ruse në Ukrainë, ka nxitur zemërim në Serbi, duke ekspozuar marrëdhëniet e saj komplekse me Moskën.
Grupi mercenar i Rusisë, Ëagner, bëri videot në gjuhën serbe për të inkurajuar rekrutimin për luftë. Ndërkohë, në lidhje me këto pamje ka reaguar me zemërim presidenti serb, Aleksandër Vuçiç
“Pse ju, nga Wagner, telefononi dikë nga Serbia kur e dini se kjo është kundër rregulloreve tona? tha ai.
Kritikët shpesh e akuzojnë Serbinë se i jep përparësi miqësisë së saj të gjatë me Rusinë mbi ambicien e saj për t’u bashkuar me BE. Por ajo që ka dalë ditët e fundit në Beograd tregon se fotografia nuk është edhe aq bardh e zi.
Duke lënë të kuptohet për marrëdhëniet më pak se rozë me Moskën, presidenti Vuçiç tha se Serbia jo vetëm që ishte “neutrale” në lidhje me luftën në Ukrainë, por se ai nuk kishte folur me presidentin rus Vladimir Putin për “shumë muaj”.
Është e paligjshme që serbët të marrin pjesë në konflikte jashtë vendit. Numri i rekrutëve serbë të përfshirë nuk duket të jetë i rëndësishëm. Disa luftuan përkrah forcave ruse në Ukrainë në vitin 2014, por jo me ndonjë lloj miratimi zyrtar.
Në fakt, gjykatat serbe dënuan shumë persona të cilët morën pjesë në luftimet në frontet e huaja të betejës.
Presidenti Vuçiç këtë javë e bëri të qartë qëndrimin e Beogradit: “Për ne, Krimea është Ukrainë, Donbasi është Ukraina dhe kështu do të mbetet”.
Ky qëndrim nuk ka mjaftuar për t’i bërë përshtypje Parlamentit Evropian, sepse Serbia ka refuzuar vazhdimisht të vendosë sanksione ndaj Rusisë.
Për herë të dytë, eurodeputetët kanë miratuar një rezolutë që kërkon pezullimin e negociatave të anëtarësimit derisa Serbia të pranojë sanksionet.
Për sa kohë që BE-ja tregoi pak entuziazëm për zgjerimin e bllokut për të përfshirë vendet e Ballkanit Perëndimor, kishte kuptim që Serbia të mbante lidhje miqësore me Moskën.
Ai i kujtoi Brukselit se Beogradi kishte mundësi të tjera. Furnizimet e lira të gazit, pronësia shumicë e Gazprom-it mbi kompaninë serbe të naftës NIS dhe refuzimi i Rusisë për të njohur pavarësinë e Kosovës ishin arsye praktike për të qëndruar në kushte të mira.
Ndërkohë, Brukseli e kuptoi me vonesë se frenimi i tij ndaj Ballkanit Perëndimor po i linte hapësirë Moskës që të ndërhynte.
