Retorika e Turqisë ndaj Izraelit ka çuar në një tension të rritur ndërkombëtar, sidomos për shkak të akuzave ndaj Ankarasë për mbështetje të Hamasit dhe shqetësimeve për një shitje të mundshme të avionëve luftarakë F-35. Një artikull në Wall Street Journal sugjeron se mënyrat me të cilat Turqia akuzon Izraelin janë refleksion i praktikave që Ankaraja vetë zbatojnë, konkretisht në kontekstin e ambicieve territoriale të presidentit Erdogan.
Turqia akuzon Izraelin për gjenocid ndaj palestinezëve, por në të njëjtën kohë mohon gjenocidin armen. Kritikat e Erdoganit për një “Izrael të Madh” pasqyrojnë fare mirë ambiciet e tij për të rinovuar ndikimin e Perandorisë Osmane. Kryerja e veprimeve si kthimi i Shën Sofisë nga muze në xhami, pavarësisht reagimeve ndërkombëtare, nënvizon këtë kontradiktë.
Sot, Turqia shfaqet si një lojtar i rëndësishëm dhe potencialisht destabilizues në Lindjen e Mesme, duke u krahasuar me vende si Katari. Raportet tregojnë se Ankaraja ka mbështetur Pakistanin ndaj Indisë dhe ka ndihmuar operativët e Hamasit, duke përfshirë vendimin për të ulur flamurin në gjysmë shtizë pas vdekjes së liderit të Hamasit.
Izraeli ka shprehur kundërshti të fortë ndaj integrimit të forcave ushtarake turke në rastin e një operacioni shumëkombësh në Rripin e Gazës, një qëndrim që ndan edhe Arabia Saudite dhe Emiratet e Bashkuara Arabe. Një shqetësim tjetër është se çfarë do të ndodhte nëse SHBA do të miratonte shitjen e avionëve F-35 për Turqinë, e cila mund të ndryshojë balancën e fuqisë në rajon.
Ambasadori i SHBA-së në Ankara, Tom Barrett, e ka quajtur procesin e bisedimeve për F-35 “produktive”, megjithatë, analistët paralajmërojnë se një armatosje e tillë, duke marrë parasysh retorikën agresive të Erdoganit, mund të rrisë rrezikun e një konflikti në të ardhmen. Po ashtu, Turqia ka përfshirë Izraelin në “Libër të Kuq” të sigurisë kombëtare, duke e cilësuar si kërcënim ekzistencial, gjë që e bën situatën edhe më delikate.















