Në një video të shpërndarë në mediat sociale, Arseny Turbin, një adoleshent 14-vjeçar, proteston në heshtje në një park me një tabelë që bën thirrje për lirimin e të burgosurve politikë dhe shpreh kundërshtimin ndaj Presidentit rus Vladimir Putin. Megjithëse videoja nuk ka bërë jehonë, akti i tij ka pasur pasoja të rënda, duke rezultuar në një dënim prej pesë vjetësh burg për “guximin” e tij. Tani, në moshën 17 vjeçare, Arseny është një nga të burgosurit politikë më të rinj në Rusi dhe ndodhet në një koloni penale në Perm, shumë larg shtëpisë së tij.
Përmes ndihmës së aktivistes së të drejtave të njeriut Anna Karetnikova, dokumentari “Politzek” i DW zbulon brutalitetin dhe dhunën që mbizotëron në kampet ruse, duke treguar përjetimet personale të të burgosurve dhe historitë e familjeve të tyre. Termi “Politzek” lidhet me të burgosurit politikë dhe është titulli i këtij dokumentari që u shfaq më 27 nëntor. Prodhimi është bërë në bashkëpunim me disa kanale ndërkombëtare dhe është xhiruar fshehurazi për gati një vit në Rusi.
Një nga protagonistet është artistja Sasha Skotsilenko, e cila u dënua me shtatë vjet burg për zëvendësimin e etiketave në supermarkete me afishe anti-luftë. Documentari gjithashtu përfshin rastin e Oleg Orlov, bashkëthemelues i organizatës për të drejtat e njeriut Memorial, i cili u burgos për “shpifje” ndaj ushtrisë ruse. Të dy protagonistët u liruan në gusht të vitit 2024 si pjesë e një shkëmbimi të të burgosurve, ndonëse shumë disidentë të tjerë vazhdojnë të mbeten të mbyllur.
Sipas OJQ-së OVD-Info, aktualisht në Rusi ka 1,586 të burgosur politikë, duke përfshirë regjisorët dhe shkrimtarët e njohur që janë dënuar për veprat e tyre artistike. Dokumentari ndjek gjithashtu gjyqin absurde të këtyre individëve, duke ilustruar luftën e Putinit kundër lirisë së shprehjes.
“Politzek” përfshin edhe solidaritetin e disidentëve jashtë vendit, të cilët dërgojnë letra për të mbështetur të burgosurit politikë. Historia e pianistit Pavel Kusnir, i cili vdiq në burg pas një greve urie, përshkruan se si mbështetja për të burgosurit është jetike, sidomos në kontekstin e represionit të vazhdueshëm ndaj kritikëve të regjimit. Si Alexei Navalny, ata që guxojnë të flasin përballë autoriteteve, lënë pas një trashëgimi të shpresës në një vend të mbushur me frikë.
