Libri më i ri i Ethem Rukës, “Fortesa e fundit: truri dhe mendja”, përfshin një bashkëveprim të shkencës dhe letërsisë. Me stil të qartë e të thjeshtë, Ruka shqyrton marrëdhëniet ndërmjet trurit dhe mendjes, duke e bërë këtë ese të arritshme për lexuesit pa njohuri të thelluara shkencore.
Struktura e librit është shumëdimensionale, që reflekton natyrën komplekse të trurit. Ruka diskuton kalimin nga magjia në shkencë në kapitullin “Bastin me të ardhmen”, ku shpjegon se ky libër është më shumë se një përmbledhje shkencore; është një rrëfim për njeriun dhe fatin e tij. Ky libër është një dritare për ata që janë të interesuar në psikologji, filozofi dhe shkencë, duke u ofruar lexuesve mundësinë për të reflektuar mbi veten e tyre.
Autori analizon evolucionin e mendjes njerëzore, duke lidhur biologjinë me kulturën dhe historinë. Ai traçenton një rrugëtim nga kafkat e lashta deri te avancimet moderne të inteligjencës artificiale dhe superinteligjencës, duke hedhur një dritë mbi ndikimin e teknologjisë në qenien njerëzore. Ruka parashtron pyetje të thella rreth asaj se çfarë na bën unikë dhe ndikimit të teknologjisë në trurin tonë.
Në “Inteligjenca natyrore”, ai shqyrton përpjekjet e njeriut për matjen e inteligjencës, duke theksuar se ajo nuk kufizohet vetëm në llogaritje, por përfshin edhe ndjenjat dhe krijimtarinë. Ndërsa kalon në kapitujt e instrumenteve të avancuara teknologjike, Ruka trajton etikën dhe sfidat që dalin nga përparimi gjenetik dhe inxhinierinë gjenetike.
Më në fund, libri e bind lexuesin për rëndësinë e humanizmit në avancimin shkencor. “Fortesa e fundit” është më shumë se një libër shkencor; është një eksplorim i thellë që ndihmon lexuesin të mendojë dhe reflektojë. Ai ofron një kombinim të mrekullueshëm të dijes dhe estetikës, duke e bërë këtë vepër një thesar për ata që kërkojnë të kuptojnë vetveten në një botë gjithnjë në ndryshim.
