Elvis Shkambi, i cili është në burg për vrasjen e gjyqtarit Astrit Kalaja, ka dërguar një letër në mediat shqiptare ku shpreh keqardhje për aktin e tij dhe dhimbjen që ka shkaktuar. Në këtë letër, Shkambi thekson se ndjen peshën e veprimit të tij dhe efektet e tij mbi familjen e gjyqtarit dhe shoqërinë në përgjithësi. Ai flet për momentin e trazuar që e çoi në këtë vendim të papëlqyeshëm dhe argumenton se ka pasur një kontekst të caktuar që ka ndikuar në vendimmarrjen e tij.
Letra e tij është një përpjekje për t’i dhënë një kuptim ndjeshmërisë dhe reflektimit mbi veprimin e tij ekstrem. Shkambi kërkon të ndajë ndjenjat e tij të pendesës dhe t’i shprehë ato publikisht. Ai pranon përgjegjësinë për veprimet e tij dhe tregon se është në një proces vetë-reflektimi, përpiqet të kuptojë pasojat që ka shkaktuar për familjen e tij, për familjen e gjyqtarit dhe për sistemin e drejtësisë.
Në letrën e tij, ai gjithashtu ndalet në çështjen e dhunës dhe nënvizon se veprimi i tij ishte i pamatur dhe se ai nuk e kishte parashikuar ndikimin tragjik të tij. Shkambi flet për nevojën e ndërgjegjësimit për të shmangur ngjarje të ngjashme në të ardhmen dhe inkurajon të tjerët të gjejnë mënyra paqësore për të zgjidhur konfliktet.
Duke përfunduar, ai u shpreh se shpreson që ndjenjat e tij të keqardhjes të shërbejnë si një mësim për gjithë ata që ndodhen përballë situatave të ngjashme. Letra e tij përbën një apel për reflektim dhe është një sinjal mbi rëndësinë e jetës dhe pasojat e veprimeve të çastit. Kjo ngjarje vazhdon të trondisë shoqërinë shqiptare, dhe letra e Shkambit sjell një dritë të re mbi një ngjarje të dhimbshme që ka prekur shumë.
