Fshati Bishan, i vendosur pranë autostradës Fier–Vlorë, përballon një problem të rëndësishëm që daton që pas ndërtimit të autostradës në vitin 2009. Rreth 100 familje nga ky fshat nuk kanë më qasje në tokat e tyre bujqësore, të ndara nga autostrada. Kjo ka krijuar një situatë të pazakontë; banorët kanë filluar të përdorin një tub kullues të ngushtë dhe të errët për të kaluar në arat e tyre, duke përjetuar një vështirësi të madhe.
Një banor tregon se ka pasur incidente të rënda, si rënien e gruas së tij në këtë tub, duke thekur doren, ndërsa një tjetër shpreh dëshpërimin për mungesën e mundësive për t’i punuar tokat, duke i detyruar ata të mbjellin vetëm ullinj. E rëndësishme është që transporti dhe qasja në tokë është bërë një pengesë; gomarët nuk mund të futen me ngarkesë, traktori nuk ka mundësi kalimi dhe misri kërkohet të transportohet me karro dore. Shumë banorë detyrohen të bëjnë kilometra të tëra për të hyrë në arat e tyre, duke përdorur rrugë alternative.
Banorët kanë protestuar për këtë situatë që nga viti 2009, duke kërkuar kompensim për tokat dhe një rrugë lidhëse. Administratori i Njësisë Administrative Novoselë, Kanan Shakaj, ka pranuar se ankesat janë të rregullta dhe të arsyeshme, por problemi i mungesës së dokumentacionit e ka bërë të ndërlikuar zgjidhjen. Fshati Bishan nuk ka bërë azhornimin e tokës që nga viti 1991, duke lënë një pasaktësi mbi pronësinë e tokës.
Banorët e Bishanit kërkojnë thjesht një nënkalim ose një rrugë lidhëse që t’u mundësojë qasjen në tokat e tyre. Ata theksojnë nevojën për të punuar tokën që u përket ligjërisht dhe me djersë. Një banor i moshuar shpreh dëshirën për të pasur një rrugë që t’i rikthejë në lidhje me jetën e përditshme. Në vitin 2025, fshati vazhdon të mbetet peng i një tubi kullues, ndërsa institucionet ndajnë përgjegjësinë dhe zgjidhja e situatës përfundon në një vakum të plotë.
