Profesor Müller, një penalist i njohur, ka theksuar se në Shqipëri, një numër i konsiderueshëm vrasjesh ndodhin pa motive të qarta, duke i krahasuar shqiptarët me çeçenët për agresivitetin e tyre ndaj arsyeve banale. Ai e adreson çështjen në kontekstin e dinamikave shoqërore dhe juridike në vend, duke hapur një debat mbi përmasat e kriminalitetit dhe problemeve psikike.
Vrasjet në Shqipëri kategorizohen në tri grupe kryesore: vrasjet me paramendim që lidhen me grupet kriminale, vrasjet brenda familjeve dhe ato për motive të dobëta. Të fundit përfshijnë raste si vrasje për xhelozi, hakmarrje të vogël, dhe konflikte të çastit. Këto motive, sipas ligjit shqiptar, janë të klasifikuara si “të ulta,” duke reflektuar mungesën e moralit dhe egoizmin ekstrem të autorëve.
Kronikat e zeza raportojnë për një numër të lartë ngjarjesh të dhunshme për arsye triviale, si vrasje për një vend parkimi apo një filxhan ekspres. Ky fenomen shfaq një realitet të vështirë: pavarësisht se Shqipëria është në një periudhë të ngarkuar me turizëm dhe nuk ka pasur vrasje të regjistruara ndaj turistëve, kjo nuk e bën vendin të sigurt.
Një karakteristikë shqetësuese është se 90% e autorëve të vrasjeve të momentit kanë probleme psikike dhe nuk përfaqësojnë kriminelë tradicionalë. Rrugët janë plot me individë që duken të shqetësuar dhe të depresionuar, që përshkruhen si të “çmendur.” Kjo sjellje e dhunshme mund të lidhet me faktorë si izolimi social, varfëria dhe mungesa e arsimimit.
Müller sugjeron se shqetësimi për kriminelët e organizuar është tejet i tepruar, duke theksuar se rreziku më i madh vjen nga individët me probleme mendore. Ai përfundon duke shprehur një opinioni të ashpër mbi situatën sociale, duke menduar se numri i personave me çrregullime psikike është më i lartë sesa ai i kriminelëve. Ngjarja e fundit e vrasjes për një filxhan ekspres e ilustron këtë klimë të tensionit dhe agresivitetit në shoqëri.
