Këtë javë, këngëtari i njohur i viteve 80-90, Adhurim Demiri, ishte i ftuar në rubrikën “Galeri” në studion e “E diell” me Ed Manushin. Gjatë intervistës, Demiri ndau kujtime të dhimbshme nga periudhën e errët të jetës së tij, kur babai i tij u dënua në kohën e komunizmit.
Ai përshkroi se babai u dënua me 25 vjet për puç ushtarak dhe kaloi rreth 12 vite në burgjet e Burrelit dhe Spaçit. Gjatë këtij periudhe, babai e këshilloi nënën që të merrte mbiemrin e saj, për të shmangur internimin e familjes. Kjo strategji e ndihmoi motrën e tij, e cila mund të vizitonte babanë përmes mbiemrit të saj të ri dhe sillte informacione për familjen.
Demiri kujton momentin kur babai u lirua dhe ai nuk e njofti atë: “Isha te treni dhe prisja të shihja babanë, por nuk arrita ta njoh. Më tha burri i motrës ‘e ke në krah’, dhe unë isha e habitur. Më ra të fikët, sepse nuk e njoha.” Ai e mirëpriti babanë e tij me emocione të kombinuara. Babai i tij, gjatë bisedës, shprehu keqardhje për burgun, por pa kuptuar plotësisht arsyet e dënimit të tij.
Gjatë periudhës kur babai ishte në burg, familja përjetoi një jetë të vështirë. Demiri përshkroi përjashtimin nga shkolla dhe vëllain e tij që u dërgua ushtar në Poliçan, ndërsa nëna e tij punonte në një gurore. Ai theksoi se gjendja ekonomike ishte shumë e vështirë, duke e vënë fokusin në faktin se kishte kënduar në skenë madje edhe pa ushqim për 72 orë. “Pjesën time të ushqimit ia lija tim vëllai”, tregoi ai, duke reflektuar mbi sakrificat që bënte për të mbështetur familjen.
Intervista e Demirit zbuloi një histori të fortë dhe emocionuese që thekson pasojat e diktaturës mbi individët dhe familjet.
