Hetimi i Autoritetit të Dosjeve ka konkluduar se shkrimtari Martin Camaj nuk ka bashkëpunuar kurrë me ish-Sigurimin e Shtetit. Dosja për të u hap vetëm 10 vjet pas arratisjes së tij në 1948, së bashku me Gjon Destanishën dhe Lazër Markun, për të cilët Sigurimi kishte kërkuar që të spiunonin.
Gentiana Sula, kryetare e Autoritetit të Dosjeve, e karakterizon Sigurimin e Shtetit si një institucion represiv, që nuk toleronte shqiptarët e jokomunistë. Ajo shprehet se dosja e krijuar pas ikjes së Camajt është përpiluar për ta denigruar atë dhe për të frenuar ndikimin e tij kulturor dhe intelektual në Shqipëri. Sipas Prof. As. Albert Nikolla, anëtar i Autoritetit, kjo dosje është një përpjekje për të minuar figurën e Camajt dhe nuk dëshmon as një formë bashkëpunimi të tij me Sigurimin.
Raporti përfundimtar vëren se Camaj përjetoi presion dhe se dokumenti që pretendonte se ai kishte bashkëpunuar është i rremë. Nikolla thekson se tentativa për rekrutimin e tij u krye nën kërcënimin e arrestimit, si pjesë e praktikave standarde të ish-Sigurimit për të kontrolluar individët me ndikim. Nuk ka prova që të mbështesin akuzat për informacione të dhëna nga Camaj.
Gjetjet e hetimit ndriçojnë figurën e poetit, i njohur për poezitë e tij me tinguj të jashtëzakonshëm dhe mendim të thellë. Alda Bardhyli, drejtoreshë e Qendrës së Librit dhe Leximit, thekson rëndësinë e kontributeve të Camajt, sidomos në bujken e katedrës së gjuhës shqipe në Mynih, duke u përpjekur të modernizojë vargjet shqipe në një kohë që ky modernitet dukej i pakapshëm.
Publikimi i dosjes hetimore vjen në përvjetorin e 100-të të lindjes së Camajt, duke e rikthyer atë në fokusin e kulturës shqiptare.
