Në Terminalin Veri-Jug, në kthesën e Kamzës, 89-vjeçari Emerli Skarra përgatitet për të udhëtuar drejt fshatit Shumbat në Peshkopi, vendlindja e tij ku ka jetuar për 69 vjet. Pavarësisht moshës së konsiderueshme, Emerli vazhdon të kujdeset për shtëpinë e tij dhe dëshiron të prehet atje, duke shprehur dëshirën për të kaluar vitet e tij të fundit në vendin e tij të lindjes: “Dua të rri veç këtu, jam i lirë,” thotë ai, duke nënkuptuar se ndihmon për t’u ndjerë më mirë, pavarësisht shqetësimeve të fëmijëve të tij që e këshillojnë të mos udhëtojë vetëm.
Ndalesa e tij e zakonshme është një kafe në Peshkopi, ku shpesh qëndron me të vëllain. Emerli ka pasur një jetë të ngjeshur me punë; duke punuar si murator, ai ka ndihmuar në ndërtimin e shumë banesave për familjen dhe komunitetin. Pas kësaj, për tre dekada, ai iu kushtua bujqësisë, një pasion që e ka zhvilluar që nga viti 1995.
Bujqësia i ofron atij mundësinë për të pasur aktivitet të vazhdueshëm, të mirëmbajë tokat dhe të mbledhë frytet e pemëve të mbjella. Ai na tregon me nostalgji për shtëpitë që ka ndërtuar 50 vjet më parë, megjithëse disa prej tyre janë deterioruar me kalimin e kohës. Emerli tregon se si i ka ndërtuar ato vetë, duke i kushtuar një javë për çdo derë, duke mos patur mundësinë e makinerive moderne: “Kam bërë edhe shtëpinë e madhe që po ta shohësh do habitesh,” thotë ai.
Sidoqoftë, shqetësimi për fëmijët e tij, të cilët nuk dëshirojnë ta lënë të udhëtojë i vetëm, nuk e ndalon atë. Lidhja e tij me fshatin është e fortë, duke e bërë të vendosur në dëshirën për t’u kthyer: “Unë do vdes këtu. Edhe katundi e din krejt se unë këtë vend nuk e lë,” shprehet ai, duke theksuar përkushtimin e tij ndaj vendlindjes.
