Hetimet për vrasjen e aktivistit konservator amerikan Charlie Kirk kanë zbuluar një detaj befasues: njëri prej plumbave të përdorur nga sulmuesi kishte gdhendur fjalët “Bella ciao, bella ciao, ciao ciao”, ndërsa një tjetër mbante frazën “Hej fashist”. Ky fakt ka ngjallur spekulime për një motive politike, duke e lidhur incidentin me simbolikën antifashiste të këngës italiane “Bella Ciao”.
“Bella Ciao” është njohur për historinë e saj si himni partizan i rezistencës ndaj fashizmit. Megjithatë, ajo nuk ishte kënduar nga partizanët italianë gjatë Luftës së Dytë Botërore; origjinat e saj gjenden në repertorin popullor të punëtorëve të orizit në rajonet Emilias dhe Lombardisë. Versioni antifashist u formua pas luftës, me interpretimet e para të njohura që datojnë nga viti 1947.
Gjatë viteve 1960-1970, kënga shndërrohet në simbol të protestës dhe antifashizmit, duke ecur përmes demonstratave studentore, greve dhe lëvizjeve sindikale në mbarë botën. Ajo bëri rrugë të saj dhe u përdor në lëvizje demokratike në vende si Greqi, Turqi, Kili, dhe Ukrainë. Gjatë protestave të lëvizjes Occupy Wall Street dhe ngjarjeve si demonstratat në Sheshin Taksim, “Bella Ciao” u këndua si një thirrje për rezistencë.
Pandemia COVID-19 i dha këngës një kuptim të ri: ajo u shndërrua në simbol solidariteti, duke u kënduar nga ballkonet në qytete italiane dhe më gjerë. Fama e saj u rigjallërua nga seriali “La Casa de Papel”, ku u shfaq në skena ikonike, duke e bërë këtë këngë virale në rrjetet sociale dhe duke u rikrijuar në shumë zhanre muzikore.
“Bella Ciao” sot është më shumë se një këngë; ajo është një trashëgimi universale që bashkon breza dhe kultura, përfaqësues i rezistencës dhe protestës kundër shtypjes. Pavarësisht interpretimeve të ndryshme, fuqia e saj simbolike mbetet gjithmonë e fortë, duke u lidhur nga punëtorët e hershëm e deri tek aktivistët modernë që kërkojnë liri dhe drejtësi.
