Në vitin 1999, delegacioni shqiptar i Kosovës ishte duke negociuar një marrëveshje me Serbinë në Rambuje, Francë. Në këtë kuadër, ish-Presidenti shqiptar Rexhep Meidani u dërgoi një letër përfaqësuesve shqiptarë, ku i përgëzonte për kohezionin dhe profesionalizmin e treguar gjatë bisedimeve.
Meidani shprehu besimin se veprimet e delegacionit do të forconin besimin e shqiptarëve në marrëveshjet që do të nënshkruheshin. Ai theksoi mbështetje të fortë nga populli shqiptar, duke siguruar delegacionin se shumica e tyre qëndronte pas qëndrimeve të tyre. Në letrën e tij, Meidani theksoi diferencën mes një marrëveshjeje kalimtare dhe aspiratave legjitime të popullit të Kosovës, duke e konsideruar këtë moment si “historik” për fatin e çështjes shqiptare.
Ish-Presidenti vuri në dukje rëndësinë e pranicës së forcave të NATO-s, të cilat, sipas tij, ishin thelbësore për një zgjidhje të qëndrueshme. Ai citoi referendumin e mëparshëm të popullit kosovar si një shprehje e qartë e vullnetit të tij politik dhe shprehu besimin se do të arrihej një zgjidhje përfundimtare nëpërmjet bisedimeve ndërkombëtare, ku do të përfshiheshin mendimet e popullit shqiptar dhe autoriteteve përkatëse.
Meidani shprehu bindjen se, me mbështetje të fortë ndërkombëtare dhe kohezionin e shqiptarëve të Kosovës, mund të arrihej një zgjidhje përfundimtare. Ai u shpreh optimist se nuk do të humbnin këtë mbështetje të rëndësishme dhe i inkurajoi përfaqësuesit të qëndronin të fortë përballë sfidave të shumta.
Përfundimisht, letra e Meidanit ishte një thirrje për unitet dhe besim, duke theksuar se procesi për zgjidhjen e çështjes së Kosovës kishte nevojë për qartësi dhe mbështetje për të arritur aspiratat e popullit shqiptar. Ai u shpreh se pranimi i këtyre parimeve do të garantonte një të ardhme më të sigurta për Kosovën dhe shqiptarët në përgjithësi.
