Në vitin 1986, Nike Toma nga Fishta e Lezhës shkroi një letër në të cilën kopjoi 30 këngë nga “Lahuta e Malcisë”, duke mbushur 730 faqe. Këto dokumente janë ruajtur prej më shumë se 30 vitesh nga familja e tij me qëllimin e trashëgimisë për brezat e ardhshëm.
Nik Toma, një figurë e njohur në komunitet, e sfidoi regjimin komunist të kohës duke rishkruar dhe ruajtur pjesë të rëndësishme të historisë sonë kombëtare. Vendimi për të risjellë “Lahutën e Malcisë” nuk ishte i rastësishëm; ai kishte një histori personale të lidhur ngushtë me këtë vepër. Pater Gjergji, një prift i njohur, kishte shkruar vargje në shtëpinë e tyre, gjë që kishte inspiruar babanë e Nikës në dashurinë për letërsinë.
Baba i Nikës njihej si një njeri i apasionuar pas letërsisë dhe, për fat të keq, ai ndërroi jetë duke punuar në shkrim. Ky moment thekson vlerën e trashëgimisë kulturore që babai la pas, duke i kaluar pasionin e tij për letërsinë te djali. Nika sot e sheh këtë si pasurinë më të madhe që e mori nga babai, një pasuri që tejkalon materialin dhe që ka një rëndësi të madhe për identitetin kulturor shqiptar.
Ruajtja e këtyre këngëve dhe letërkëmbimeve jo vetëm që ndihmoi në mbrojtjen e kulturës shqiptare gjatë një periudhe të vështirë, por gjithashtu kontribuoi në ndihmën për ta kuptuar më mirë traditën dhe historinë tonë. Imagjinata, frymëzimi dhe pasioni për letërsinë që Nishka ka përmendur shpesh janë elementë kyç në trashëgiminë e kulturës shqiptarë, duke e bërë atë një kujtesë të rëndësishme për brezat e ardhshëm. Kjo histori tregon se si individë të guximshëm mund të bëjnë një ndryshim të madh, duke mbajtur gjallë kulturën dhe traditën e kombit të tyre.
