“Talente” kemi me shumicë te Shqipëria, tani na duhet lojtarë që…luajnë futboll. Dikush thoshte me të drejtë një perlë, një kryevepër: “Aq herë sa e ka tentuar portën e Gjibraltarit sot Cristian Shpendi dhe aq herë sa ka qenë në prekje të topit brenda zonës kundërshtare, Daku, Manaj dhe Broja bashkë nuk kanë qenë në 10 ndeshjet e fundit të Shqipërisë”.
Gazetarët në Shqipëri ngrinin pyetje dhe diskutime në tryezat e tyre në emision: “A mos ndoshta skema e Silvinjos po dëmton lojën sulmuese të Shqipërisë dhe mos ndoshta kjo skemë e Silvinjos po e kufizon sulmuesin qëndror që të tregojë aftësitë e tij?”. Jo mo jo, nuk është skema e Silvinjos.
Nuk është skema e Silvinjos që Mirlind Daku del tek e tek me mbrojtësin e Gjibraltarit dhe nuk shpenzon asnjë energji por e pason topin sa për ta ngecur në këmbët e dikujt tjetër. Me po të njëjtën skemë, Cristian Shpendi tenton 4-5 herë portën e Gjibraltarit dhe krijon 3-4 herë të tjera rrezik në portën kundërshtare me prezencën e tij, ndërsa Broja dhe Daku bashkë kishin 0 gjuajtje në portën e Gjibraltarit.
Ndoshta nuk e ka talentin e Brojës dhe ndoshta as të Dakut, por Cristian Shpendi di të luajë futboll, nga ai futbolli i vërtetë. Nga ai futbollit që kur del topi duhet ta gjuash në portë, herën e parë dhe të dytë ndoshta nuk shkon në rrjetë, por në tretën do të shkojë sepse pa tentuar nuk shënohet goli. Përse skema e Silvinjos kufizonte Brojën dhe Dakun, por jo Shpendin?
Sepse Shpendi luan një futboll të thjeshtë në dukje, por futbollin që e luan gjithë Europa. Nëse kërkon të bësh driblime dhe të mbash topin kot në këmbë, provoje me Van Dijk nëse ta lë më shumë se dy sekonda topin në zotërim, jo me amatorët e Gjibraltarit që sapo të kapin pak nga fanella lëshon topin me gjestet e para nga televizori nga Cristiano Ronaldo.
Prandaj me 45 minuta, Cristian Shpendi iu dha një leksion të gjithëve sulmuesve të Shqipërisë se çfarë është sulmuesi. Nëse Silvinjo do t’i lexonte këto analizat tona, ne do të kishim vetëm një kërkesë, Shpendin titullar me Letoninë, asgjë më shumë…
