Giorgio Assumma, avokati dhe miku i ngushtë i Pippo Baudos, ofron një pasqyrë prekëse të fundit të jetës së legjendës së televizionit italian. Ai tregon se Baudo u ballafaqua me një dobësim neurologjik që e ndihmoi të kufizonte lëvizjen dhe se për këtë arsye kaloi shumicën e kohës së tij në shtëpi. Edhe pse ai përpiqej të fshihte pasigurinë e tij, shëndeti i tij po përkeqësohej. Komunikimi i tyre përfundoi shpesh nëpërmjet telefonatave, ku Baudo gjithmonë shprehte humorin e tij përmes batutave.
Baudo përjetoi një trishtim të thellë kur ndjeu se po humbiste vendin e tij në televizion. Momenti më prekës për të ndodhi në vitin 1987, kur presidenti i RAI-t e quajti “nazional-popolare”, e cila e preku thellë. Pas shumë vitesh në skenë, ai u përjashtua nga RAI dhe u detyrua të kalojë në Mediaset, ku ndjeu tradhëti ndaj asaj që ai e quante “nënën e tij profesionale”.
Në bisedat e fundit, Baudo shprehte shqetësimin për brezin e ri të prezantuesve, ku ndihmoi shumë prej tyre të ngriheshin. Assumma zbulon se ai kishte përzgjedhur Stefano De Martinon si pasardhës të mundshëm, duke vlerësuar mënyrën e tij të komunikimit me publikun.
Baudo ishte një figurë me ndikim të madh në kulturën italiane, duke ruajtur lidhje të ngushta me miqtë dhe familjen. Mes miqve të tij të ngushtë ishte Claudio Baglioni, me të cilin ndanë shumë momente gjatë karrierës së tij të gjatë dhe shpesh të vështirë. Nga programet si “Domenica In” dhe Festivalin e Sanremos, Baudo la pas një trashëgimi të pashlyeshme në televizionin italian, duke treguar talent dhe intuitë, siç e dëshmoi me performancën e tij me Louis Armstrong në vitin 1968.
Ky portret prekës tregon një njeri që, pavarësisht famës dhe lavdisë, u përball me sfidën e vetmisë dhe kalimin e kohës, lënë pas një trashëgimi të thellë në kulturën italiane.
