Republika e Maqedonisë së Veriut karakterizohet nga paqartësi dhe kontradikta në identitetin dhe dinamikat etnike. Një nga aspekte më të diskutueshme është përqindja e shqiptarëve që jetojnë në vend. Disa e vlerësojnë këtë numër mbi 40 për qind, por në praktikë ndonjëherë shihen si një potencial politik më i vogël, madje duke u krahasuar me romët. Gjithashtu, ka paqartësi mbi identitetin e atyre që identifikohen si maqedonas, nëse janë pasardhës të sllavëve të jugut apo kanë lidhje me Aleksandrin e Madh.
Shteti është përshkruar si një vend ku etnitë e ndryshme gënjejnë njëra-tjetrën. Shqiptarët shpesh shprehin dashurinë për vendin dhe bashkëqytetarët maqedonas publicisht, por në biseda më intime shprehin frustrimin për një sistem që i kthen pas në vitin 1991 çdo katër vjet. Nga ana tjetër, maqedonasit thonë se dëshirojnë një shtet të barabartë për të gjithë, por privat thonë se nuk duan ta ndajnë vendin me shqiptarët, të cilët ata e perceptojnë si burra të zakonshëm.
Një tjetër çudi është sjellja e politikanëve shqiptarë, disa prej të cilëve duket se nuk janë të vetëdijshëm për faktin se elitat maqedonase përbëhen kryesisht nga bullgarë dhe shqiptarë ortodoksë. Këta politikanë shpesh përdorin një urrejtje të fortë si mjet për të fshehur identitetin e vërtetë etnik.
Në këtë kontekst, Maqedonia e Veriut duket të jetë një shtet i paqartësive, gënjeshtrave dhe paradokseve. Një realitet i tillë bën të vështirë kalimin në një shtet funksional, ku njerëzit do të ndihen të lirë të pranojnë identitetet e tyre dhe të kenë një marrëdhënie të sinqertë me të tjerët. Dështimi për të përballuar këto paqartësi mund të ketë pasoja të thella për stabilitetin dhe kohezionin social të vendit.
