Gërmimet arkeologjike në Fanum Voltumnae, vendin e shenjtë qendror etrusk në Itali, kanë zbuluar objekte të rëndësishme fetare që mund të ndihmojnë në kuptimin e ritualeve që datojnë më shumë se 2,500 vjet më parë. Sipas raportimeve të mediave italiane, në periferi të qytetit Orvieto janë gjetur dy koka deshësh prej guri, një kokë luani, altarë të mëdhenj dhe një rrugë procesioni, gjithçka e ruajtur mirë.
Ky vend, i cili është një qendër e rëndësishme e federatës së qytetit etrusk, u zbulua në fillim të viteve 2000 nga arkeologia Simonetta Stopponi. Gërmimet e mëtejshme kanë vazhduar dhe mendohet se vendi është ndërtuar në kulmin e epokës etruske, rreth shekullit të 6-të para Krishtit. Etruskët, një popull që jetoi në Italinë qendrore nga shekulli i 9-të deri në shekullin e parë para Krishtit, kanë një origjinë ende të panjohur plotësisht, dhe gjuha dhe feja e tyre janë studiuar vetëm pjesërisht.
Gjatë periudhës nga shekulli VII deri në shekullin V para Krishtit, etruskët arritën kulmin e zhvillimit të tyre. Historiani i antikitetit, Dionisi i Halikarnasos, i përshkruante ata si “më të hershmit dhe krejt të ndryshëm nga popujt e tjerë”. Sot, studiuesit ende debatojnë për prejardhjen e etruskëve. Një teori e njohur sugjeron se ata vijnë nga Azia e Vogël (Turqia moderne) dhe emigruan në Itali. Ndërkohë, disa studiues besojnë se ata ishin një fis që ishte zhvilluar në territorin e sotëm të Italisë. Analizat e ADN-së së popullsisë në Toskanë mbështesin tezën e parë.
Etruskët u mundën nga romakët, të cilët e asimiluan kulturën dhe popullin etrusk, duke i çuar ata në zhdukje si një grup të pavarur etnik gjatë periudhës së Republikës Romake. Këto gjetje arkeologjike jo vetëm që hedhin dritë mbi praktikat dhe si jetonin etruskët, por gjithashtu kontribuojnë në debatet e vazhdueshme mbi historinë dhe ngjitjet e këtij populli misterioz.
