Koment nga Timoni.al
Në kulmin e sezonit veror, kur çdo familje shqiptare ka nevojë për ujë të pastër dhe të mjaftueshëm, Shqipëria po përjeton një nga krizave më të rënda në historinë e saj. Ujësjellësat në gjithë territorin janë në gjendje katastrofike. Burimet ujore janë të pakta, rrjetet e shpërndarjes së ujit janë të dëmtuara, dhe qytetarët po përballen çdo ditë me mungesa të papërballueshme, duke marrë vetëm pika apo doden e ujit që duhet të ishte e garantuar dhe e mjaftueshme. Kjo nuk është një fatkeqësi natyrore, por pasojë e një keqmenaxhimi dhe korrupsioni të thellë institucional.
Në qendër të kësaj tragjedie është AKUM, institucioni që ka përgjegjësinë për menaxhimin e burimeve ujore në Shqipëri. Por ky institucion nuk është vetëm një përgjegjës për katastrofën, ai është vetë burimi i problemeve. Drejtoresha teknike e AKUM, Lorena Hasa Braho, është shembulli më flagrant i paaftësisë dhe arrogancës që sundon në këtë institucion. Me një vit vetëm që ka përfunduar studimet, pa eksperiencën minimale të nevojshme dhe pa kompetencat teknike, ajo është futur në një post drejtues që kërkon ekspertizë të thellë dhe përvojë të gjatë.
Burime të sigurta nga ujësjellësat në qytete të ndryshme të Shqipërisë flasin hapur për sjelljen arrogante dhe të pahijshme të Lorena Hasës ndaj vartësve të saj. Kjo sjellje nuk është vetëm një çështje etikete, por pasqyrë e një mentaliteti të pamatur dhe të pa aftë për të drejtuar një institucion kaq të rëndësishëm. Kur një drejtues është arrogant dhe injorant ndaj punonjësve që menaxhojnë direkt furnizimin me ujë, rezultatet janë katastrofike dhe i vuajnë qytetarët.
Dhe kjo nuk është e vetmja anomali. Në postin e Drejtorit të Menaxhimit të Kontratave është vendosur Arben Kacorri, një militant i thekur i pushtetit me profesion mesues. Është skandaloze që një person që nuk ka asnjë lidhje me inxhinierinë apo fushën teknike të ujësjellësve të mbajë një detyrë që ligji e përcakton qartë se duhet të ushtrohet nga inxhinierë me kualifikim profesional. Ky është tregues i qartë i mënyrës se si nepotizmi dhe lidhjet partiake janë mbi interesin publik dhe mbi kërkesat elementare të cilësisë dhe profesionalizmit.
Ndërkohë, një tjetër grup i fuqishëm dhe i pa prekshëm brenda AKUM-it janë Jovan Gjika dhe Arben Musai, të cilët menaxhojnë kontratat e huaja me KfV dhe Bankën Botërore. Këta individë janë bërë pjesë e një rrjeti të pandashëm me drejtorët e AKUM, duke ndarë paratë dhe përfitimet e skandaloze, ndërkohë që mbajnë pozicione kyçe prej më shumë se 15 vitesh. Askush nuk ka guximin t’i prekë apo t’i nxjerrë nga pozicionet e tyre. Ky sistem është kthyer në një kastë të pandashme që kontrollon burimet financiare dhe kontratat, duke mos i dhënë asnjë shans ndryshimit apo rigjallërimit të sektorit.
Në krye të këtij rrjeti qëndron Flauers Shoshi, drejtori i përgjithshëm i AKUM, me mbi 15 vjet përvojë në këtë institucion, fillimisht si nën-drejtor dhe tani në krye të tij. Ai është përgjegjësi kryesor për dështimin e plotë të menaxhimit të ujësjellësve në gjithë vendin. Nën drejtimin e tij, katastrofa e ujit është përkeqësuar dhe Shqipëria po digjet për ujë.
Në këtë sfond, ministrja e Infrastrukturës dhe Energjisë, Belinda Balluku, është mbështetësja kryesore e këtij sistemi kriminal. Ajo përdor institucionet nën varësinë e saj për të vendosur njerëz të pa aftë, militantë dhe besnikë politikë, duke shndërruar AKUM dhe sektorë të tjerë në plaçkë për klientët e saj. Balluku nuk është vetëm përgjegjëse për zgjedhjet politike, por edhe për fshehjen e aferave dhe mbrojtjen e këtij sistemi kriminal, duke e lënë SPAK-un pa asnjë mundësi për të ndërhyrë efektivisht.
SPAK deri tani ka treguar mungesë vullneti për të hetuar seriozisht këto abuzime dhe për të ndëshkuar përgjegjësit. Pyetja që ngrihet me forcë sot është: Kush mban përgjegjësi që Shqipëria po shkon drejt një katastrofe uji? Kush do ta ndalë këtë kastë arrogantësh, të paaftësh dhe të lidhur me politikën që po fundosin një sektor jetik? A do të vazhdojë SPAK të heshtë apo do të zbulojë dhe ndëshkojë kriminelët e ujit?
Qytetarët shqiptarë meritojnë më shumë se sa arrogancën, paaftësinë dhe korrupsionin. Ata kanë nevojë për ujë të pastër, për menaxhim profesional dhe për drejtësi. Nëse kjo nuk ndodh, Shqipëria do të vazhdojë të digjet dhe të shuhet nga paaftësia e atyre që e drejtojnë.
