Artan Fuga reflektin mbi etimologjinë e fjalës “punë” dhe lidhjen e saj me konceptet e pendimit në gjuhë të ndryshme. Ai vëren se në hebraishten e vjetër, “Isabon” do të thotë “me punu” dhe “u penduaj”, duke sugjeruar një lidhje të thellë midis punës dhe ndjesive të pendesës. Në gjuhët latine, si frëngjishtja, fjalët janë ndarë, duke zakonisht dalluar mes punës dhe pendimit, kurse shqipja ka ruajtur këtë lidhje të hershme.
Fuga thekson se izolimi shekullor i shqipes e bën atë më të vjetër dhe burimor, duke ruajtur kuptime më të thella për fjalët që lidhen me punën dhe pendimin, si “penu”, “pendu”, dhe “penal”. Kjo vetë izolim krijon një lloj entropie linguistike, me fjalë që kanë shumë kuptime. Kështu, përkthyesit evropianë rrezikojnë që të ndihen të humbur në përpjekjet e tyre për të përkthyer këto koncepte në shqip, sidomos kur bëhet fjalë për ligje.
Fuga propozon që të mos shpikim rrotën, por të marrim një kod penal nga një vend evropian dhe ta përkthyer atë në shqip, duke e thënë se është një procedurë e thjeshtë. Ai e sheh si të paarsyeshëm nevojën për të krijuar ligje të reja, kur kemi mundësinë për të përfituar nga përvojat e tjerëve dhe për të ndihmuar kështu zhvillimin e kulturës ligjore në Shqipëri.
