TURQI- Emiri katërvjeçar ishte në shtëpi me familjen e tij kur dy tërmete shkatërruese goditën Turqinë jugore më 6 shkurt 2023, duke marrë jetën e më shumë se 53,500 njerëzve. Trupat e nënës, babait dhe vëllait të tij 10-vjeçar u gjetën në rrënojat e bllokut të tyre të apartamenteve në Antakya, një qytet në kufirin me Sirinë. Por nuk kishte asnjë gjurmë të tij.
Dy vjet më vonë, Emiri është ende i zhdukur. Dhjetëra familje vazhdojnë të kërkojnë për të dashurit e tyre dhe të paktën 30 prej të zhdukurve janë fëmijë. Tezja e Emirit Nursen Kisa mbërriti në ndërtesën e shembur në Antakya një orë pas tërmetit dhe priti pranë mbeturinave për më shumë se dy javë, ndërsa operacionet e kërkim-shpëtimit vazhdonin.
“Ne menduam se mund ta gjenim atë, ose të paktën një pjesë të veshjes së tij, disa mbetje, një lloj gjurmë. Por nuk kishte asnjë. As në mbeturina dhe as midis trupave,” tha ajo.
Që atëherë, ajo ka qenë në një mision për të gjetur nipin e saj të zhdukur. Ajo paraqiti kërkesën e një personi të zhdukur në stacionin e policisë, vetëm që autoritetet thirrën tre muaj më vonë për të thënë se nuk kishin dokumente që tregonin se Emiri mungonte. Kërkimi i saj fillestar ka shumë të ngjarë të humbasë, kështu që i gjithë procesi duhej të fillonte nga e para.
Ndërkohë Nursen postoi foto të nipit të saj në të gjithë rrjetet sociale me shpresën se dikush do ta njihte. Ajo vizitoi dhjetëra jetimore në të gjithë Turqinë. Eshtrat e motrës së saj u zhvarrosën në mënyrë që mostrat e ADN-së të mund të krahasoheshin me mbetjet që ende nuk ishin identifikuar. Asnjë nga përpjekjet e saj nuk pati sukses.
Ajo tha se madje kishte pasur telefonata të herëpashershme nga autoritetet lokale duke pyetur se si po e përballonte Emir. Për të kjo do të thoshte se nipi i saj ende nuk ishte regjistruar zyrtarisht si i zhdukur. Dy vite pas tërmeteve, numri i të zhdukurve është ende i paqartë.
Në prill të vitit 2023, ministri i punëve të brendshme në atë kohë tha se është paraqitur një kërkesë për person të zhdukur për 297 persona, 86 prej të cilëve ishin fëmijë. Deri në nëntor 2024, ministri aktual i Brendshëm Ali Yerlikaya njoftoi se 75 persona ishin ende të zhdukur dhe se 30 prej tyre ishin fëmijë.
Kjo ishte në kontrast me partinë kryesore opozitare, e cila tha se kishte një listë me 140 persona të zhdukur, 38 prej të cilëve ishin fëmijë. Ata ndanë listën e tyre me ministrin, por nuk morën përgjigje, thanë ata për BBC News Turkish. Sema Gulec, zëdhënëse e një fondacioni për gjetjen e të zhdukurve, beson se mospërputhja mund të jetë për shkak se ministria e brendshme nuk ka numëruar ata, familjet e të cilëve i kanë pranuar zyrtarisht si të vdekur.
Pas tërmetit, u ngritën akuza të ndryshme për fëmijët që u shpëtuan nga rrënojat, por më pas u zhdukën. Implikimi ishte se ata më pas ishin rrëmbyer, megjithëse këto pretendime u mohuan nga autoritetet. Në janar 2024, partia qeverisëse dhe aleati i saj i krahut të djathtë votuan kundër një mocioni parlamentar që kërkonte një hetim për fëmijët e zhdukur.
Më pas u formua një komision për të hetuar rastet e personave të zhdukur brenda Autoritetit të Menaxhimit të Fatkeqësive të Turqisë (Afad) një agjenci qeveritare që operon nën ministrinë e brendshme. Afadi ka përdorur disa teknika për të kërkuar të zhdukurit, thotë Sema Gulec, djali 24-vjeçar i së cilës është në mesin e të zhdukurve.
Megjithatë, figurat e opozitës kanë akuzuar autoritetet për parregullsi apo paaftësi. Ata citojnë shembullin e një gruaje të re që u varros me një identitet tjetër.
“Mund të ketë dhjetëra të tjerë të varrosur nën identitete të rreme,” tha Nermin Yildirim Kara, një deputet nga partia kryesore opozitare.
Ajo argumentoi gjithashtu se disa nga rrënojat u pastruan përpara se të bëheshin të gjitha skanimet e nevojshme, duke përmendur si shembull një ndërtesë të famshme rezidence në Antakya, ku 48 persona mbeten të pagjetur.
“Ato mbeturina u pastruan aq shpejt sa ndoshta disa nga mbetjet u shkatërruan gjithashtu gjatë procesit. Nuk u krye një skanim i duhur. Ata hoqën menjëherë mbeturinat dhe ne nuk mund t’i ndalonim. Tashmë kanë kaluar dy vjet. Çfarë duhet të bëjnë [autoritetet] tani – të sjellin një copë kockë dhe të thonë se kjo i përket motrës sate? tha ajo.
Qytetet e prekura nga lëkundjet shkatërruese në Turqinë jugore janë të mbushura me histori të tilla. Por shumë familjarë të të zhdukurve janë të vendosur të vazhdojnë kërkimin e tyre për përgjigje.
“Nuk ka ende asgjë për të vërtetuar se nipi im Emir është ose i vdekur ose i gjallë. Unë kurrë nuk do t’i dorëzohem presionit dhe do ta raportoj atë si të vdekur,” tha Nursen Kisa./BBC
