Në vendin e festivalit Nova në Izraelin jugor, i sulmuar nga persona të armatosur të Hamasit më 7 tetor, familjet dhe miqtë e pengjeve izraelitë filluan një marshim të gjatë drejt Jerusalemit të mërkurën.
Vendi i festivalit, afër Kibbutz Re’im, është vendi ku qindra izraelitë u vranë dhe qindra të tjerë u morën peng në Gaza.
Marshuesit, duke mbajtur fotografi të atyre ende të zhdukur, po kërkojnë që qeveria e tyre të bëjë më shumë për të sjellë në shtëpi 134 pengjet e mbetura.
Shpresat e tyre janë rritur nga bisedat për një armëpushim.
“Njëqind e dyzet e pesë ditë dhe netë të pafundme të mallit për të dashurit tanë“, tha Ronen Neutra, duke iu drejtuar turmës.
Djali 22-vjeçar i Ronen, Omer, ndodhet diku në Gaza.
Që kur ndërmjetësit amerikanë, egjiptianë dhe të Katarit u takuan në Paris fundjavën e kaluar, shtypi izraelit ka qenë plot me lajme për një marrëveshje për të ndalur luftimet.
Asnjë dokument nuk është bërë publik, që përshkruan propozimet e fundit, por kur Joe Biden tha se një marrëveshje mund të arrihet deri të hënën, spekulimet vetëm u shtuan.
Por si mund të duket një marrëveshje?
Mendohet se një armëpushim mund të zgjasë për gjashtë javë, kohë gjatë së cilës 40 pengje izraelite do të liroheshin gradualisht. Së pari do të liroheshin civilët dhe ushtaret femra.
Në këmbim, rreth 400 të burgosur palestinezë, disa prej tyre të dënuar për vepra të rënda terroriste, do të liroheshin nga burgjet izraelite.
Ushtarët izraelitë mund të largohen nga disa nga zonat më të populluara të Gazës dhe disa nga 1.8 milionë palestinezët e zhvendosur nga luftimet që nga tetori mund të jenë në gjendje të kthehen në shtëpitë në veri.
Por me bisedimet që vazhdojnë në Katar këtë javë – ku ndërmjetësit egjiptianë dhe anga nga Katari po kalojnë ndërmjet delegatëve izraelitë dhe të Hamasit – është e qartë se shumica e çështjeve janë ende në ajër.
Raportet sugjerojnë se ka ende grindje për numrin e të burgosurve palestinezë të liruar për çdo peng izraelit.
As nuk mendohet të ketë ende marrëveshje për rishpërndarjen e ushtarëve izraelitë apo kthimin e palestinezëve në shtëpitë e tyre.
Por Haim Tomer, një ish shef i divizionit të Mossad, me përvojë në negociatat e mëparshme, më tha se ishte optimist.
“Unë mendoj se jemi shumë afër”, tha ai.
“Nuk po them se me siguri do të shohim lirimin e pengjeve dhe të burgosurve palestinezë. Por mendoj se negociatat po shkojnë përpara”, shtoi Tomer.
Ai citoi komentet e udhëheqësit të Hamasit me bazë në Katar, Ismail Haniyeh, i cili dha të mërkurën aludimin e parë të zhdrejtë se grupi mund të zbusë pozicionin e tij për një marrëveshje.
“Çdo fleksibilitet që ne po tregojmë në negociata është për të mbrojtur gjakun e popullit tonë dhe për t’i dhënë fund dhimbjeve dhe sakrificave të tyre të mëdha në luftën brutale të shfarosjes kundër tij”, tha ai.
Haniyeh shtoi se Hamasi ishte i gatshëm të vazhdonte të luftonte nëse është e nevojshme dhe ai u bëri thirrje palestinezëve në Bregun Perëndimor dhe Jerusalem që të sfidojnë kufizimet izraelite dhe të marshojnë në xhaminë al-Aksa të Jerusalemit gjatë muajit të shenjtë mysliman të Ramazanit.
Referenca për “fleksibilitetin” tregoi se Hamasi mund të rishqyrtojë kërkesat – një përfundim i plotë i luftimeve dhe tërheqja totale e trupave izraelite nga Rripi i Gazës – të cilat kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu i ka refuzuar.
Por Hamasi ende nuk i është përgjigjur zyrtarisht propozimeve të hartuara në Paris.
Nuk dihet gjithashtu se çfarë mendon lideri i Hamasit në Gaza, Yahya Sinwar, për marrëveshjen.
Ai u filmua për herë të fundit në një tunel nëntokësor, diku nën Khan Yunis ose Rafah.
Ushtria e tij guerile po asgjësohet ngadalë dhe qeveria izraelite është zotuar ta kapë atë.
Zyrtarët izraelitë kanë sugjeruar se autoriteti i Sinwar është goditur rëndë nga pesë muaj e gjysmë bombardime dërrmuese dhe nga vdekja e dhjetëra mijëra njerëzve të tij.
Raporte të tilla janë të vështira për t’u verifikuar, por një gjë është e sigurt – është gjithnjë e më e vështirë të komunikosh me njeriun që nisi sulmet e 7 tetorit.
Ndërkohë, familjarët dhe miqtë e pengjeve të mbetura janë në rrugë. Ata thonë se do të arrijnë në Jerusalem të shtunën.
A do t’i presin lajme të mira kur të arrijnë atje?
